Ze is nog steeds heel leuk
[Recensie] Wat is ze leuk, was de conclusie na haar eerste verzameling observaties Goed, naar omstandigheden.
Nog altijd is Hoetmer zelf de hoofdpersoon, een vijftiger, vrijgezel, geen eigen huis eigenlijk niets, weet ze bij herhaling te vermelden. Wat veranderd is, zijn de omstandigheden. Ze verhaalt van haar leven tijdens de pandemie in het gesloten Amsterdam.
De geliefde bar De Pels moet dicht en blijft gedurende twee jaar onzeker als ontmoetingsplaats. Het lijkt voor Hoetmer een ramp, waar De Pels zo’n beetje haar vaste stee is. Daar denkt ze zelf anders over. Eigenlijk vindt ze het niet zo erg, erger is de onzekerheid van inkomen.
Nog altijd gebeurt er niet zo verschrikkelijk veel is haar leven. Het grootste is wel de aanschaf van een hond, Goffer. Het is geen blijvertje, want de poes accepteert hem niet. Verder is er een enkel seksueel avontuur. Tegen haar uitgever: Zet maar op de omslag, nu met seks.
Maar wat blijft ze grappig. Natuurlijk de lockdown zit nog vers in het geheugen en haar beschrijving van Amsterdam op slot is vaak hilarisch. De donkerheid van haar bestaan blijft ze verhullen door haar droge wijze van vertellen. Ze beschrijft en als dat leidt tot vermaak, dan ligt dat aan de gebeurtenissen. Hoetmer oordeelt niet, ze spot evenmin, ze neemt vaak deel aan de absurditeit van het bestaan.
Dat maakt Hoetmer zo lezenswaardig. Het louter waarnemen en op droge wijze, vaak terloops soms toch heel grappig zijn. Dat is ook met dit boek weer het geval. Haar eerdere romans flopten, en zo concludeert ze, sinds ik over niets schrijf heb ik succes. Hoe lang ze dat volhoudt, moeten we afwachten. Nu kunnen we evenwel vaststellen, dat ze nog steeds heel leuk is.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
