Puber in de oorlog
Op het station in Apeldoorn komt Hanna in contact met stationshulp Jan die haar naar het Apeldoornsche Bosch brengt. Jan kan Hanna niet vergeten en denkt nog vaak aan dat ‘stoere gekke meisje’.
In het tehuis heeft Hanna het naar haar zin, ze sluit vriendschap met kamergenootje Rosa en de verstandelijk gehandicapte Wolf. Toch zet ze elke dag een streepje achterop haar nachtkastje om de dagen te tellen tot ze weer naar huis mag. Wanneer na drie maanden besloten wordt dat ze voor de veiligheid beter in Apeldoorn kan blijven, besluit ze met Rosa te ontsnappen: ze móet haar moeder zien. Jan helpt de meisjes. De reis komt abrupt ten einde wanneer ze worden verraden en opgepakt in Amsterdam. De meisjes gaan terug naar het tehuis en blijven daar tot de Duitsers het tehuis ontruimen en iedereen op transport naar het oosten sturen.
In Hanna’s reis vertelt Martine Letterie wisselend over Hanna en Jan. Ze beschrijft beeldend Hanna’s ‘veilige’ leven in het tehuis en hoe ze worstelt met het missen van haar familie in Amsterdam. De gedeelten over Jan beschrijven vooral de onveilige buitenwereld. Op het station hoort Jan wat de Duitsers van plan zijn en dat brieft hij door aan Hanna in het Apeldoornsche Bosch.
Voor een groot deel is het verhaal dat Letterie schrijft gebaseerd op echte gebeurtenissen. De hoofdpersoon Hanna is verzonnen, maar haar belevenissen lijken erg op die van Margaretha Swart, een meisje dat wel echt geleefd heeft. Hanna’s reis maakt deel uit van de serie Vergeten Oorlog, een reeks boeken over onbekende verhalen uit de Tweede Wereldoorlog. Dit indrukwekkende leesboek maakt een onuitwisbare indruk en zorgt ervoor dat de oorlog niet vergeten kan worden.
—
Eerder verschenen op Didactief
