Over de werking van ons verstand
[Signalering] Een jonge wetenschapper verwerkt ultrageheime gegevens voor een professor. Waarom hij dit doet en wát hij precies voor de professor betekent, weet hij niet. Als opeens allerlei vreemde dingen gebeuren, gaat hij op onderzoek uit.
Een jongeman belandt in een wereld waarin hij de regels niet helemaal snapt. Hij moet zijn schaduw afstaan en samen met de bibliothecaresse ‘schudt’ hij dierenschedels om zo oude dromen te lezen. Helemaal gelukkig wordt hij niet van dit leven, dus hij gaat op zoek naar antwoorden.
In Hard-boiled wonderland en het einde van de wereld volgen we twee verhaallijnen in twee totaal verschillende werelden die uiteraard uiteindelijk op de een of andere manier bij elkaar horen. De speurtocht naar deze overeenkomst, maar ook naar de waarheid achter de gebeurtenissen die de plot vormen, is – zoals we van Murakami gewend zijn – magisch, geweldig, raar en bijzonder.
Oh, wat houd ik van Murakami. Zijn schrijfstijl, zijn vertelstijl, zijn personages, plots, vreemdheid. ALLES.
Dit is het zesde boek van hem dat ik gelezen heb. Stuk voor stuk even uniek, terwijl je wel duidelijk zijn stijl erin herkent. In het geval van Hard-boiled wonderland en het einde van de wereld betekent dit dat de bekende thema’s muziek, dieren, boeken en magie terugkomen, maar er ook zoals in geen ander boek van hem (zover ik kan oordelen) op zo’n bijzondere manier gekeken wordt naar wetenschap, identiteit en parallelle werelden.
Heb je de meest toegankelijke Murakami’s al met liefde gelezen (Spoetnikliefde, Norwegian Wood, Kafka op het Strand), twijfel dan geen moment en lees deze roman. Ik zou deze echter niet aanraden als je nog nooit eerder van Murakami geproefd hebt.
—
Eerder verschenen op Suus leest
