Een levenslange strijd voor gerechtigheid
[Signalering] Herman Bianchi (1924-2015) is een pregnant voorbeeld van hoe persoonlijke ervaringen vroeg in het leven de latere carrière verregaand kunnen beïnvloeden. Bianchi werd in mei 1944 op 19-jarige leeftijd na een verzetsactie opgepakt. Hij kwam in Kamp Amersfoort terecht. Een paar jaar na de bevrijding besloot Bianchi rechten te gaan studeren om “te vechten tegen het fenomeen opsluiting en gevangenis”: het begin van een lange carrière als criminoloog aan de Vrije Universiteit.
Bianchi baarde opzien met zijn pleidooi tegen het systeem van strafrecht, dat is gericht op vergelding en opsluiting. In vele bevlogen geschriften beval hij het zogenaamde ‘herstelrecht’ aan als een alternatief en menswaardig model voor de omgang met delicten. Een dialoog tussen dader en slachtoffer staat daarin centraal. Kees Sluys laat via een collage-aanpak – systematische bronverwijzingen ontbreken helaas – in zijn boek mooi zien hoe Bianchi met zijn standpunt uitgroeide tot een markante persoonlijkheid in de Nederlandse criminologie, in jaren waarin in dit vakgebied ook spraaknamende persoonlijkheden als Willem Nagel en Andreas Burnier actief waren. Door openhartige interviews met Bianchi zelf en vele bekenden uit zijn omgeving ontstaat daarnaast het beeld van Bianchi als een kleurrijke en vasthoudende persoonlijkheid.
—
Eerder verschenen in Geschiedenis Magazine
