"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het boek van wonderlijke nieuwe dingen

Vrijdag, 14 juli, 2017

Geschreven door: Michel Faber
Artikel door: Nico Voskamp

Universele liefde

[Recensie] Ja, hij is niet dun, maar begin er gewoon aan. Deze liefdesgeschiedenis annex curieuze SF-zendelingsmissieroman schreef Michel Faber in 2015. De taal is lucide, de grappen talrijk, het verhaal episch, de thematiek zet aan tot nadenken. Het goede nieuws is dat je goedkoop de paperback kunt scoren en je hele vakantie kan lezen.

Dominee Peter Fletcher wordt door de mysterieuze organisatie USIC naar de zeer verre planeet Oasis gestuurd om daar het geloof te brengen bij de lokale bevolking. Peter laat zijn vrouw Beatrice achter in Engeland, onderneemt ‘De Sprong’ en vindt zichzelf terug in de USIC-kolonie. Zijn medebewoners zijn vooral technici die na zorgvuldige screening op geestelijke stabiliteit (net zoals hijzelf) zijn toegelaten. Dat blijkt nodig, want het leven op deze planeet vergt veel van een mens.

Het klimaat is heet, vochtig en vochtig, maar erger nog is de eenzaamheid. De onmetelijke afstand tussen deze planeet en de aarde drukt op de medewerkers. Met de locals, kleine in pijen gehulde gestalten die vaag op mensen lijken, is slechts spaarzaam contact. Zij telen onmisbare gewassen voor de USIC, die op haar beurt medicijnen terug levert. Het is nogal unheimisch.

Dat zie je terug als de dominee zijn eerste maaltijd gebruikt in de eetzaal van Oasië: “De noedels met vlees waren in de magnetron ongelijkmatig verwarmd. Sommige delen ervan waren kokend heet, andere waren nog licht knapperig van het ijs. Hij roerde ze door elkaar tot een warm compromis.”

Kookboeken Nieuws

Peter ontmoet de Oasiërs, die erg ontvankelijk zijn voor het geloof, al is hun taal nauwelijks toereikend om gecompliceerde Bijbelteksten over te brengen. Hij heeft contact met zijn vrouw Bea via een soort WhatsApp, de ‘Flits’, maar al snel wordt hun relatie, geholpen door Peters onhandige tekstuele vaardigheden, slechter. Op aarde gaat het in snel tempo achteruit. Overstromingen, bosbranden, bij Bea thuis geen vuilnisophalers meer, ongure sujetten op straat, kortom ze voelt zich niet veilig meer, schrijft ze. Peter lijkt dat niet te begrijpen, hij vertelt alleen over zijn missie en de vorderingen bij de Oasiërs.

In heldere taal met veel droge humor volgen we de arme dominee op die missie. Hij gaat langere perioden tussen de Oasiërs wonen en merkt dat Bijbelse teksten er bij de Oasiërs ingaan als, zeg maar, Gods woord in een ouderling. Maar ondanks het rotsvaste geloof dat hij dacht te hebben, komen er toch barstjes in. Zo wordt niet alleen de relatie van Bea en Peter, maar ook die van Peter met God op de proef gesteld.

Liefde is het grote thema hier. De liefde voor God die Peter en Beatrice delen, maar nog sterker de liefde voor elkaar. Althans, totdat Peter onsubtiel via de Flits Beatrice op de vingers tikt als ze in een bericht het woord ‘godverlaten’ heeft gebruikt. Peter begint met: “Zou je alsjeblieft het woord ‘godverlaten’ niet meer willen gebruiken?.”

Haar volgende Flitsbericht is regelrecht pissig. Ze eindigt met: “Wat het woord ‘godverlaten’ betreft, dat zal God me vast wel kunnen vergeven. De vraag is: kun jij dat ook?” Ai – hommeles tussen de echtelieden. Bea ziet het niet meer zitten en Peter, alleen in een barre wereld, raakt alle houvast kwijt. Moet hij blijven of terug gaan?

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles Ook gepubliceerd op Nico’s recensies

Boeken van deze Auteur: