"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het erfgoed 1 - Eragon

Zaterdag, 13 oktober, 2018

Geschreven door: Christopher Paolini
Artikel door: Sanne Wortman

Magie, draken en avonturen

[Recensie] Als de 16-jarige Eragon een blauwe steen in de bergen vindt, verandert zijn leven voorgoed. De steen blijkt een drakenei en de draak komt speciaal voor Eragon uit, waarna ze verbonden zijn voor het leven. Eragon noemt de draak Saphira en dankzij hun speciale band maakt het tweetal geweldige dingen mee. Maar het leven van een Drakenrijder en zijn draak is niet zonder gevaar. De Drakenrijders zijn jaren geleden uitgeroeid door koning Galbatorix en deze zal niet rusten voordat hij Eragon en Saphira ook te pakken heeft.

Heerlijke high fantasy
De Erfgoed serie is een van mijn favoriete fantasy series. Het is spannend, zit bomvol magie en, het mooiste van alles, de geweldige draken. Dit zijn niet zomaar domme dieren, maar juist heel slimme wezens die met mensen kunnen praten via gedachten. Naast draken heb je ook nog elfen, dwergen, urgals, schimmen en nog veel meer bijzondere wezens. Dit lijkt nu misschien wat veel, maar Paolini introduceert zijn wereld genaamd Alagaesia heel rustig.

In het begin van het verhaal is Eragon een gewone boerenjongen die van magie en de rest van de wereld weinig af weet. Hij leeft in een klein boerendorp, werkt op de boerderij van zijn oom en jaagt graag. De magie komt zijn leven in met Saphira en vanaf dan komt er telkens een klein beetje bij. Het is fijn om de wereld samen met Eragon te ontdekken.

Duizenden details 
Paolini’s schrijfstijl is uitgebreid. Eragon is dan ook een erg dik boek. Er wordt heel veel beschreven en dit zorgt ervoor dat er soms wat minder vaart in het boek zit. Dit is iets waar je van moet houden. Ik vind het zelf heel fijn, als ik er eenmaal in zit, omdat je hierdoor heel veel informatie hebt waarmee de wereld tot leven komt. Daarbij gaat het boek lekker lang mee. Door de vele details kun je ook bij herlezen nog nieuwe dingen ontdekken.
De vele details zorgen ook voor veel nuance. Ook de slechte personages hebben een achtergrond waardoor je hun slechtheid begrijpt en soms zelfs logisch kan vinden. De goede personages zijn niet alleen maar goed. Dit maakte het verhaal wel een stuk echter voor mij.

Het einde is heel erg open en schreeuwt om een vervolg, wat er gelukkig ook is! Lees de recensie over het tweede deel hier.


Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles