De wens om eensgezind en saamhorig verder te gaan
[Recensie] De titel van het boek Familieweekend zegt precies waar het over gaat, namelijk van begin tot eind een familieweekend. De ik-figuur, Eefje, een van de zussen van de familie, lijkt wat labiel te zijn. Zij voelt een verwijdering tussen de broers en zussen sinds vader en moeder overleden zijn. Zelfs heeft zij ruzie met zus Sonja over zoiets kleins als de kleding die moeder in de kist droeg bij haar begrafenis.
Kleine dingen zitten haar steeds dwars, maar er is ook wel een reden voor haar verstoorde balans te vinden. Dat zijn de gebeurtenissen in de familie die diep ingrijpend en dramatisch zijn. Dat laat zijn sporen achter. Je zou kunnen zeggen een trauma.
Zo verdronk er een buurjongen in de mestput, pleegde vader zelfmoord, wilde moeder er niet over praten en deden alle broers en zussen hun best om voor moeder te zorgen tijdens haar ziekbed. Al deze herinneringen komen tijdens het familieweekend naar boven gedreven en worden besproken. Theo, één van de broers, bewoont de familieboerderij sinds vader en moeder zijn overleden, en houdt het bedrijf draaiende. Annet zorgt voor de wat formeel getinte uitnodiging. Eefje twijfelt of zij zal gaan, vanwege de verslechterende familiebanden, maar reist toch af met haar echtgenoot Jos. Hun volwassen kinderen zijn druk met andere zaken.
Broer Koen met partner Tessa komen ook op het weekend, evenals zus Sonja met echtgenoot Hessel, die een dag later komen. De komst van Sonja is spannend voor Eefje. Hoe zal Sonja op haar reageren? Kunnen ze vrede sluiten?
Tijdens het familieweekend is er veel gelegenheid voor de broers en zussen om met elkaar te praten en elkaar naderbij te komen. Dat gebeurt dan ook. Overal ademt het boek de wens om eensgezind en saamhorig als familie verder te gaan, ook al zijn vader en moeder er niet meer.
Wat heel universeel is in dit boek, is de aandacht die er is voor de maaltijden van de gezinsleden en de wandelingen die zij maken over het boerenterrein. Er wordt de eerste avond gebarbecued in de tuin van de boerderij onder een partytent versierd met slingers en fakkels. De tweede avond halen ze Chinees. Bijna humoristisch beschrijft de Eefje hoe de tafel vol komt te staan met plastic bakjes. De vriendin van broer Theo, Monique, komt met een tas vol boodschappen aan en brouwt een heerlijke soep voor het gezelschap.
Tijdens de wandelingen vertellen de gezinsleden elkaar voor het eerst hoe zij de gebeurtenissen beleefd hebben. En na al deze ontboezemingen, waardoor iedereen opgelucht is, kunnen ze het tijdens het eten weer hebben over het hier-en-nu, hoe het in het dorp gaat, met de boerderij, over het werk en de kinderen.
Eefje is directeur van haar eigen make-up bedrijf, dat ooit is begonnen met make-up party’s bij mensen aan huis, en dat uitgegroeid is tot een groot bedrijf. Zij voelt zich echter niet tevreden in haar rol, maar weet niet wat zijn wel wil. In het boek wordt dit niet verder uitgewerkt. Wel is er een doos met dagboeken en foto’s van moeder, waar alle zussen zich geïnteresseerd over buigen. Weten wat hun moeder bezielde haalt de druk van de ketel en doet hen zich verzoenen met het verleden. Eefje krijgt de doos mee naar huis en weet een plekje te vinden voor de herinneringen.
Het boek besluit liefdevol met het aanbod van Jos om het bad te laten vollopen voor Eefje. Zij wilde toch zo graag in bad? Ook de relatie tussen Jos en Eefje is opgeknapt na het weekend. Hoe zou het verder met ze gaan?
Een fijn boek om te lezen, op iedere bladzijde staat wel iets verrassends. Het is fijn om mee te voelen hoe de familieleden dichter bij elkaar komen, terwijl de relaties baat hebben bij zo iets eenvoudigs als samen eten en samen wandelen. Tijd met elkaar doorbrengen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
