"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het geheim van Elysion

Over bewustzijn in liefde zonder waarheen

[Recensie] Dit boek met de intrigerende titel Het geheim van Elysion, 45 studie naar nabij-de-dood-ervaringen heeft – niet nadrukkelijk – een persoonlijke achtergrond omdat uitgever Rinus van Warven zelf ook nabij-de-dood-ervaringen heeft gehad. Hij vertelt daarover in de inleiding en de verhalen van deze gebeurtenissen komen later in het boek terug.

De titel Het geheim van Elysion is ontleend aan de Griekse mythologie, het Elysion is de verblijfplaats van de gelukzaligen. Dat is goed gekozen want – op een klein aantal uitzonderingen na, en dat was nieuw voor mij – kennen nabij-de-dood-ervaringen vrijwel altijd een hoge mate van geluk.

Wat is dat nu precies? Misschien is het juister om te vragen: wat is het ongeveer? Want hoewel de vele bijdragen in dit boek allemaal in ongeveer dezelfde richting wijzen, is het nog niet zo gemakkelijk om een sluitende definitie van een nabij-de-dood-ervaring te geven. De vraag is ook of dat nu zo belangrijk is want het gevaar van een definitie is dat deze (te) beperkend is en daarom geen recht doet aan de rijke en dynamische werkelijkheid.

Om toch een samenvattende indruk te geven: “De nabij-de-dood-ervaring (NDE) is een geheel van indrukken tijdens een bijzondere bewustzijnstoestand die het gevolg is van een periode van klinisch dood zijn, een ernstige ziekte, een bijna fatale situatie of een stervensproces; maar een NDE kan ook voorkomen bij hoge stress of diepe meditatie, of zelfs heel spontaan zonder enige aanleiding” (p. 16).

Boekenkrant

Pim van Lommel betoogt dat het bewustzijn niet van de hersenen afhankelijk is; het is een zelfstandig fenomeen in ons menselijk bestaan. Raymond M.M. Saerens is dat met hem eens al is zijn bijdrage aanmerkelijk moeilijker te begrijpen. Zo komt in meerdere bijdragen de relatie tot het wetenschappelijk bewijs ter sprake en wordt in uiteenlopende bewoordingen betoogd dat onze ratio niet de enige bron van kennis is. Dat is op zichzelf geen nieuw inzicht en meerdere wetenschappelijke disciplines hebben daarom bestaansrecht. Niemand minder dan Einstein zei al dat onze menselijke ervaring eveneens kennis verschaft.

Bruce Greyson wiens recent verschenen boek Daarna onlangs werd besproken, betoogt dat een NDE geen psychische aandoening is. Zo wordt door alle auteurs in dit boek Het geheim van Elysion de NDE uiterst serieus genomen, sommigen zien het als een mystieke gebeurtenis waarin we toegang gaan tot het vrijwel volmaakte, ongedeelde bestaan. In een NDE is er dan ook geen sprake meer van dualisme waar we in ons dagelijks leven zo vaak onder lijden. We krijgen een antwoord van ‘de overkant’ zoals Theo van Reen (1937-2014) dat verwoordt:

          “Als ik, de tunnel doorgegaan
          sta in uw ontoegankelijk licht,
          wil dan tot mij spreken
          en geef mij een onzichtbaar teken
          dat wij elkaar verstaan.”

Er zijn meerdere verhalen van mensen die een nabij-de-dood-ervaring hebben meegemaakt. Sommige zijn zeer indrukwekkend zoals die van Jeffery Olsen die een auto-ongeluk meemaakt waarbij zijn vrouw en één van hun kinderen om het leven komt. Hij ervaart dat zijn vrouw bij hem op bezoek komt.

De meest bijzondere nabij-de-dood-ervaring is die van Mark Botts die als baby van negen maanden een ingrijpende operatie onderging en daar later herinneringen aan heeft.

Rinus van Warven is theoloog en is werkzaam geweest in diverse organisaties voor zingeving en spiritualiteit, heeft veel radioprogramma’s gemaakt en is auteur. Sinds een aantal jaren heeft hij een eigen uitgeverij. Het is bijzonder dat hij zoveel gerenommeerde wetenschappers bij dit project kon betrekken.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles


Laat hier je reactie achter:

4 reacties op “Het geheim van Elysion

  1. Niets mis met het geloven van je eigen zintuigen. Groucho Marx vroeg het al: “Who are you going to believe, me or your own eyes?”
    Maar ook is uit en te na aangetoond dat je zintuigen bedot kunnen worden en hoe.
    De wetenschappelijke methode is dé manier om er achter te komen of iets werkelijkheid is of niet. Als je dat van tafel veegt wordt het toch wel erg moeilijk om je eigen ogen te geloven.
    Tenzij dat nooit je bedoeling was natuurlijk. In dat geval is de wetenschappelijke methode geen optie. Klop niet aan bij de wetenschap voor zekerheid in je leven. De wetenschap is altijd in flux.
    Wat Pim van Lommel betreft, het is niet genoeg om te zwaaien met de staf van Sinterklaas. Als je meent dat zijn onderzoekingen onzin zijn, dan zal je toch echt met veel meer moeten komen en dat natuurlijk in een vaktijdschrift publiceren.
    Dat zie ik graag tegemoet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.