Bijzonder uitgevoerd modern sprookje
[Recensie] Het is de liefde van Sofie Smit is een dun boekje, zo’n tachtig pagina’s. Deze novelle heeft een zachte omslag, het papier is milieuvriendelijk, de tekening is gemaakt door de schrijfster. Het is ingebonden met een dun draadje van hetzelfde materiaal als waarmee het is afgesloten. Inderdaad, er zit een soort slotje op. Ze noemt zichzelf ook boekkunstenaar en de uitvoering is in ieder geval bijzonder.
Het is de liefde gaat over een jong meisje dat na de dood van haar vader besluit om in haar eentje in het bos te wonen. Die beslissing is niet helemaal impulsief. Ze krijgt bezoek van een vrouw, blijkbaar de vrouw van de schout, die haar ervan wil overtuigen om te vertrekken omdat ze niet alleen zou kunnen wonen. Het was het eerste bezoek na het overlijden van haar vader en erg medelevend is het bepaald niet.
Ze stuit op een oude hut en neemt daarin haar intrek. Wonderbaarlijk genoeg weet zij zich staande te houden. Na een tijdje heeft zij een ontmoeting met een jonge man en deze zorgt voor een ommekeer in haar leven. Ze ontwikkelt zich tot een soort Messias die de liefde verkondigt.
Het doet aan als een modern sprookje. Hoewel plaats en tijd onbepaald zijn speelt Het is de liefde zich wel af in het verleden. Er is een schout, of liever de vrouw van, en er zijn andere aanwijzingen in die richting.
Sofie Smit heeft een interessante, beeldende stijl. Over de vrouw van de schout:
“Haar mond leek op een soep die aan de kook raakt en steeds dikke bellen laat verschijnen die plotseling openklappen. Zo kwamen ook de woorden over haar lippen: onverwacht en opspattend.”
Mooi uitgevoerd boekje, mooie vertelling, alleen het einde is naar mijn smaak iets te zoetsappig.
—
Eerder verschenen op jkleest.nl
