"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween

Vrijdag, 4 december, 2020

Geschreven door: Franco Faggiani
Artikel door: Jan Koster

Geïnspireerd door een voetnoot bij de geschiedenis

[Recensie] Shizu Kanakuri heeft echt bestaan. Deze man heeft het marathonlopen in Japan op de kaart gezet. Hij heeft aan meerdere Olympische Spelen meegedaan, zonder grote successen te behalen. Hij is vooral bekend door de marathon van 1912 die hij voltooide in 54 jaar, 8 maanden, 6 dagen, 5 uur, 32 minuten en 20,3 seconden. “Het was een lange reis, tussendoor ben ik getrouwd, kreeg zes kinderen en tien kleinkinderen,” aldus deze bijzondere atleet die in 1983 overleed. Hij is 92 geworden.

Op dit bijzondere verhaal heeft Franco Faggiani zijn roman Het jaar dat Shizu Kanakuri verdween gebaseerd.

De verzonnen versie

Hij heeft er behoorlijk wat aan vertimmerd. De hoofdpersoon heeft ouders die vooral met zichzelf bezig zijn, het zijn harde opvoeders. De jonge Shizu ontdekt dat hardlopen hem rust geeft.

Boekenkrant

“Ik rende omdat ik me dan werkelijk vrij, uniek en licht voelde, in volkomen harmonie met de schepping.”

Tijdens zijn studie ontdekt men zijn aanleg. De jonge student wordt bij de keizer ontboden. Hij doet namens Japan mee aan de Olympische Spelen. De keizer drukt hem op het hart Japan op waardige wijze te vertegenwoordigen.

Wat Shizu nog niet beseft is dat het zich in Stockholm afspeelt. Het is een reis van achttien dagen, grotendeels per trein door Siberië. Faggiani neemt uitgebreid de tijd om hiervan verslag te doen. Hij vertraagt het tempo waardoor je als lezer een gevoel krijgt van de enorme duur van de reis. Prachtige details over de enorme leegte, de natuur, de lange pauzes en de verveling die toeslaat, mooi, sfeervol.

Wat daarna gebeurde

De marathon eindigt niet in een succes. Wat er vervolgens gebeurt met Shizu Kanakuri vormt het eigenlijke verhaal van Het jaar dat Shizu Kanakuri verdween. De terugreis naar Japan gaat via een merkwaardige omweg, maar eenmaal terug komt hij wonderwel op zijn plaats terecht. Op een afgelegen plek vindt hij zijn nieuwe roeping, in de natuur. Onder een schuilnaam, want hij durft niemand meer onder ogen te komen, uit schaamte, hij heeft gefaald.

Toch komt een Zweedse journalist hem op het spoor. Hij probeert Shizu over te halen om de marathon alsnog te voltooien. Aanvankelijk geeft hij geen gehoor aan dat verzoek, maar er zijn twee gedachten die hem inspireren het toch te doen. Zijn levensmotto, gebaseerd op Lewis Carroll, een schrijver die hem aanspreekt vanwege diens uitvoerige beschrijvingen van de natuur:

“Begin bij het begin en ga door tot het eind.”

Het is de uitspraak van een trouwe vriend die hem het laatste zetje geeft:

“Alleen wie alle rekeningen met het verleden vereffent, kan voorbij de horizon kijken en zichzelf vergeven.”

Waarmee na ruim 52 jaar een einde komt aan een marathon die in 1912 is begonnen. Het slot van die marathon is heel beeldend. Het laatste stukje zou hij gezien zijn leeftijd wandelend afleggen, maar de oude man wordt weer jong in zijn hoofd, maakt er weer een wedstrijd van en voltooit de afstand rennend, op zijn manier, op nette schoenen en in een fladderende overjas.

Je zou de indruk kunnen krijgen dat het vooral draait om die marathon. Het is wel bepalend voor het leven van de hoofdpersoon, maar het is vooral diens liefde voor hardlopen als activiteit en voor de natuur die de hoofdmoot vormen van deze roman. De oppervlakkige persoonsbeschrijvingen staan in schril contrast met de gedetailleerde beschrijvingen van hoe hij zich voelt tijdens het rennen en als hij doet wat hij het liefst doet: bezig zijn in en met de natuur.

Het jaar dat Shizu Kanakuri verdween is een mooi voorbeeld hoe een auteur van een relatief kleine gebeurtenis, een voetnoot, een prachtige roman weet te construeren mits je maar beschikt over een goede fantasie en een vaardige pen. Mooi werk van Franco Faggiani.

Eerder verschenen op jkleest.nl

Boeken van deze Auteur: