"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het leven en de opvattingen van de heer Tristram Shandy

Vrijdag, 24 april, 2020

Geschreven door: Laurence Sterne
Artikel door: Chris Reinewald

De stand van de verloskunde in de 18de eeuw

[Signalering] Veel noemenswaardige andere boeken dan Het leven en de opvattingen van de heer Tristram Shandy schreef Sterne niet. De aanleiding voor mij om de roman uit 1759 te lezen was de volkomen chaotische maar erg geestige BBC-speelfim A Cock And Bull Story (2005), in de traditie van Monty Pyhon en The Office. Een groepje ijdele acteurs wordt gevolgd bij het verfilmen van Sterne’s ‘onverfilmbare’ boek. Je stapt in en uit de film. Verwarrend maar leuk.

Reden genoeg om het boek-van-deze-film te gaan ontdekken. Op een rare manier is het een realistische autobiografie van de edelman Tristam Shandy.

Hij probeert zijn levensverhaal te vertellen maar telkens wordt hij weer door anderen of door zichzelf van zijn à propos gebracht. Er loopt een aandoenlijke oom met een onbenoemd oorlogstrauma rond die het steeds over een verloren slag wil hebben. Het krijgstoneel van destijds heeft in de tuin nagebouwd. Een andere stoorzender is Tristams drang om telkens weer bij het begin te beginnen: hoe hij werd geboren. Sterne vindt dat we daarom zo gedetailleerd mogelijk geïnformeerd moeten worden welke tradities er in de verloskunde bestaan. (Melville doet zoiets een eeuw later met verhandelingen over technieken binnen de walvisvaart)

Met enige 20ste eeuwse postmoderne leeservaring (Cortázar: Rayuela of Calvino) kun je het verhaal zeker aan. Ook de typografische gekkigheidjes en uitgebreide noten doen actueel aan.

Boekenkrant

Wie nog wil besluiten om dat “verhaal over een haan en een stier” te lezen kan ook eerst de film A Cock and Bull Story bekijken op Youtube: 

Eerder verschenen op Facebook


Laat hier je reactie achter:

3 reacties op “Het leven en de opvattingen van de heer Tristram Shandy

  1. De recensie van Tristram Shandy kwam op mij wat magertjes over. Niet alleen is de recensent kennelijk niet op de hoogte van Sterne’s andere meesterwerk: A Sentimental Journey, laat staan van zijn brieven, maar ook springt hij uiterst luchtig over allerlei zaken heen die elke ontwikkelde Brit (en Duitser [sic]) tot op heden als uitermate onderhoudend en belangrijk voorkomen, ik noem alleen maar het moment van conceptie, de haast pacifistische verhandelingen over militaria en vooral ook het schuifraam (O Freud!), maar ook het geven van commentaar op het boek in de tekst, zelfs in de vorm van een eigentijds pad-schema en het feit dat in het boek voor het eerst het idee van het absurde als vorm van humor centraal staat. Kortom, het boek wordt nauwelijks recht gedaan

    • Dank voor de aanvulling. Het artikel is echter geen recensie, eerder een attendering. Bij het begin van elk artikel staat de status van het artikel (recensie, interview, column, etc.), zodat de lezer weet wat hij/zij kan verwachten. Bij dit verhaal staat: [Signalering].

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.