Gelaagd verhaal dat vraagt om herlezing
[Recensie] In Het mysterie van kamer 622 gaat een schrijver op vakantie naar Palace de Verbier om de dood van zijn uitgever en vriend te verwerken. Tijdens die vakantie blijkt kamer 622 niet meer te bestaan. De schrijver gaat op onderzoek uit waarom kamer 622 nu 621 bis heet en verwerkt alle informatie die hij verzamelt in een roman. De schrijver heet Joël, net als de auteur van Het mysterie van kamer 622. De overleden uitgever en vriend heet Bernard, net als de uitgever en vriend aan wie Het mysterie van kamer 622 is opgedragen.
“Voor mijn uitgever, vriend en leermeester, Bernard de Fallois (1926-2018).”
De roman lijkt dus een autobiografisch tintje te hebben, maar dat is niet de enige laag in dit ingenieuze boek. De roman bevat namelijk verschillende verhaallijnen die tot in de puntjes zijn uitgewerkt. Dicker weet je met elke nieuwe verhaallijn meer de wereld van de schrijver en de wereld van de gasten van Palace de Verbier in te trekken. Via de hotelgasten kom je achter de geschiedenis van Banque Ebezner & Zoon. Je wordt hierin dusdanig meegenomen dat je zelfs op een gegeven moment even vergeet dat er een mysterie is rond kamer 622. En dat is helemaal niet erg.
“Toen ik door de gang liep keek ik naar de kamernummers. En wat was ik verbaasd toen ik de volgorde zag: 620, 621, 621 bis, 623!”
Dat je zo meegenomen wordt in het verhaal komt voornamelijk doordat de personages zo levendig zijn. De handelingen van de personages zijn in lijn met hun aard. En de aard van de personages wordt goed duidelijk door de beschrijving van hun geschiedenis. Je weet dus waarom de personages handelen zoals ze doen en door de goede omschrijving van de personages kun je je ook voorstellen dat het echt gebeurd is.
De roman neemt je ook mee doordat er voldoende mysteries en verrassende wendingen in zitten. Uiteraard is er het mysterie van kamer 622. Dat daar een moord is gepleegd blijkt al uit de samenvatting achter op het boek. Maar het blijft lang onduidelijk wie het slachtoffer is en wat er precies gebeurd is. Bovenop het mysterie van kamer 622 komt vervolgens nog een mysterie rond het voorzitterschap van de Banque Ebezner & Zoon en nog een paar mysteries rond Macaire Ebezner en zijn vrouw. Ik zal daarover om spoilers te voorkomen niet te veel uitweiden. Maar ik kan wel zeggen dat Dicker het verhaal zo heeft weten opbouwen dat je lang in het duister tast over de waarheid.
Qua opbouw en suspence heeft Het mysterie van kamer 622 wel wat weg van Magpie murders van Antony Horowitz. Ook daarin blijft lang onduidelijk hoe de vork in de steel zit. En in beide boeken zitten verwijzingen naar andere boeken, al zijn de verwijzingen in Het mysterie van kamer 622 wat minder duidelijk aanwezig.
“Met de precisie van een Zwitserse meester-horlogemaker neemt Joël Dicker ons in deze duivelse en adembenemende roman mee naar het hart van zijn geboorteland en naar een moordzaak waarbij een liefdesdriehoek, machtsspelletjes, verraad en jaloezie en cruciale rol spelen.”
Kortom, ik ben het niet vaak eens met de wervende teksten achterop een boek, maar in dit geval kan ik het alleen maar beamen. Het is echt een adembenemende roman, met een ongelooflijke precisie.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
Bazarow Populaire Fictie
Bazarow Literatuur & Non-fictie
Bazarow Kinderboeken