Een zeventigjarige en een vrouw in een tent als heerlijke tegenpolen in een cold case
[Recensie] Toen Michael Connelly als jongen de spannende boeken van Raymond Chandler (een aanrader!) las en droomde van een schrijfcarrière, kon hij niet bevroeden dat hij decennia later, met meer dan dertig titels op zijn naam, ruim 74 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd in 40 talen en meerdere gewonnen prijzen, overal geroemd zou worden.
Zijn succesvolste personage Harry Bosch, die in maar liefst 24 boeken figureert, zag het levenslicht in 1992 in Hiermee gaan we direct naar de kern van Het nachtvuur, het derde boek waarin oude rot Harry Bosch en rechercheur Renée Ballard van de nachtploeg van bureau Hollywood samenwerken aan een aantal zaken die verbonden lijken te zijn. Na de begrafenis van zijn mentor en voormalige partner, John Jack Thompson, krijgt Bosch van de weduwe een oud politiedossier. Het vreemde is, is dat het dossier een onopgeloste moord betreft van bijna dertig jaar geleden, een ripdeal: dealer schiet klant dood en gaat ervandoor met zowel zijn drugs als het geld van de klant. Nog vreemder is dat Thompson in de twintig jaren dat hij het dossier heeft, geen enkele moeite heeft gedaan om de zaak op te lossen. Samen proberen Bosch en Ballard achter de geheimen van het dossier te komen. Zelfs dertig jaar na dato zijn er veel aanwijzingen op te volgen. Het gekke aan Het nachtvuur is, dat hoewel het verhaal 430 pagina’s beslaat, er niets teveel bij staat. De pagina’s zijn nodig om tot de ontknoping(en) te komen. En wat een paar prachtige ontknopingen zijn dat. Ondanks dat Bosch en Ballard tegenpolen zijn, de een werkt zelfs ’s nachts en slaapt overdag en vice versa, vormen ze toch een geweldige speurdersduo. — Eerder verschenen op Perfecte Buren
