Een mix tussen een fantasy en een thriller
[Recensie] Alex Stern kan haar hele leven al geesten zien, wat de reden is dat ze wordt uitgenodigd om te studeren aan de Yale-universiteit. Daar zijn acht genootschappen die in het geheim magische rituelen uitvoeren, en Alex komt in een negende genootschap om geesten op afstand te houden. Wanneer er een moord op een meisje wordt gepleegd, gaat Alex op onderzoek uit om de dader te vinden, wat leidt tot een reeks van gebeurtenissen waarin de geesten steeds gevaarlijker worden…
Mocht je hebben genoten van de Grisha-boeken en heb je dezelfde verwachtingen bij dit boek, zou je toch je verwachtingen moeten aanpassen. Het negende huis is een boek met meer tijdsprongen, twee verschillende perspectieven en een mysterieuze wereld waar je langzaam in wordt gezogen. In de Grisha-wereld is de worldbuilding veel directer, maar dit verhaal weet vrij traag de magie te beschrijven. De tijdsprongen kunnen wat ingewikkeld zijn, wat ervoor zorgde dat de vaart er niet echt in zat. De eerste tweehonderd bladzijdes waren voor mij lastig om doorheen te komen, waardoor ik ook alleen maar grote stukken achter elkaar wilde lezen, omdat telkens een kort stuk lezen te veel concentratie vergt. Ik heb ook lang over dit boek gedaan, maar na ongeveer de helft zat ik er veel beter in. Dit boek bevat ook meer grafische beschrijvingen wat betreft geweld, drugsgebruik en aanrandingen, wat niet voor iedereen is weggelegd.
Het perspectief wisselt tussen Alex en haar mentor Darlington, die ze uiteindelijk moet gaan opvolgen wanneer hij is afgestudeerd. Alex heeft een zware jeugd gehad, zeker door de trauma’s die ze heeft opgelopen doordat ze geesten ziet, maar ze weet desondanks deze pijnlijke herinneringen zich staande te houden. Ook Darlington krijgt een uitgewerkt verleden, maar de andere personages zijn naar mijn idee nog wat vlak. Ook had ik weinig binding met de personages, wellicht omdat ze zo anders zijn. Hierdoor lieten de personages me wat koud en hoewel ik verbaasd was door bepaalde plotwendingen, wist het me niet ontzettend te raken.
Het negende huis is een interessante mix tussen een fantasy en een thriller en het einde had een mooie ontknoping waardoor ik wel nieuwsgierig ben geraakt naar het vervolg, maar het boek wist ook niet een enorme impact op me te maken. De universiteit van Yale en de vormen van magie die hier plaatsvinden zijn uitgewerkt, maar de opbouw verloopt jammer genoeg erg traag en ik kon me niet helemaal vinden in de personages, waardoor het boek niet opvalt tussen de andere fantasyboeken die ik heb. Het tweede deel wil ik wel een kans geven, maar ik zal niet de dagen gaan aftellen voor de volgende release.
—
Eerder verschenen op Nerdy Geeky Fanboy
