"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Het ongelukproject

Zaterdag, 13 oktober, 2018

Geschreven door: Julie Buxbaum
Artikel door: Jaap Friso

Lunchen met de minst populaire jongen van de school

[Recensie] De uitgever vond het nodig om de toevoeging Rosie project voor jongeren op het toch al spuuglelijke omslag van Het ongelukproject te zetten. De boeken hebben met elkaar gemeen dat de invloed van stoornissen in het autistische spectrum op relaties een hoofdrol spelen. Zoals in trouwens een heel arsenaal aan Young Adult het geval is. Het is vooral marketing: meeliften op een bestsellerserie voor volwassenen en daar ook nog de titel van maken (oorspronkelijke titel What to say next).

Al is voor de keuze van de titel dan weer wel wat te zeggen want het verhaal draait om dat auto-ongeluk. Daarbij is de vader van Kit om het leven gekomen. Het project bestaat er uit dat Kit samen met David in kaart brengt wat er precies is gebeurd. Kit weet na het ongeluk niet meer hoe ze met haar eigen vrienden om moet gaan en gaat tijdens de lunch bij David aan tafel zitten, met stip de minst populaire jongen van de school. Hij heeft waarschijnlijk Asperger en gedraagt zich er volledig naar, met koptelefoon en notitieblokje. David weet niet wat hij wel en niet letterlijk moet nemen en begrijpt geen sociale codes. Dat is zeer dankbaar materiaal voor een jongerenromanschrijfster en Julie Buxbaum grijpt het dan ook met beide handen aan.

De twee tegenpolen raken met elkaar vertrouwd en zelfs een beetje verkikkerd op elkaar. David transformeert; onder de stugge houding en zijn lange haar blijkt een behoorlijk aantrekkelijke bink te zitten. Kit ondekt dat haar moeder lang niet altijd de waarheid heeft gesproken en raakt nog verder in een dip. Waarheid is sowieso een wat ongemakkelijk begrip in deze roman die telkens weer nieuwe verrassingen biedt waardoor de hele situatie kantelt. Uiteraard is dat op het randje van geloofwaardigheid maar in YA-romans kan soms net iets meer. Buxbaum schrijft met overgave en zet de personages overtuigend neer. David is een jongen om van te houden. Dat doet zijn zus dan ook met overgave en dat is volstrekt logisch.

Wie mee gaat in het uitvoerige en meanderende verhaal en niet maalt over een aantal gekke sprongen, zal genieten van Het ongelukproject. Voor de recensent is het iets teveel van het goede, zeker als blijkt dat het aan het einde toch net weer allemaal anders zit. Het lelijke omslag en die absurde verwijzing helpen natuurlijk niet mee.

Boekenkrant

Eerder verschenen op Jaapleest


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.