De passie van de tango versus de spanning in een literaire thriller
[Recensie] “Eigenlijk heb ik mijn hele leven gedwaald, op zoek naar een fundament dat ik nooit gevonden heb. Soms lijkt mijn leven wel een nulurencontract.” Deze diepzinnige quote, zeer vroeg in het verhaal, schrijft Grace, een alleenstaande moeder, in een e-mail aan zichzelf. Meteen is de trend gezet en als lezer wordt de nieuwsgierigheid onmiddellijk geprikkeld. Wat is er met die vrouw aan de hand?
De andere personage is Emmy, een gedreven en vaak originele lerares wiskunde. Zij is sterk in het uitschrijven van algoritmes, een onbezoldigde hobby. Wanneer zij ontdekt dat haar algoritmes gebruikt, maar vooral misbruikt worden, zet zij de aanval in. Maar dan wordt zij ontmaskerd als de persoon die de macht van IT-bedrijven ondermijnt. Plots bevindt zij zich op zeer glad ijs.
Voortdurend switchen van personages
Informaticatechnologie, algoritmes, ongeoorloofde gegevensvergaring, machtsmisbruik, ongetwijfeld het hoofdthema in deze thriller. Tegen deze achtergrond laat Heleen van den Hoven haar perfect gekarakteriseerde personages functioneren, met hun eigen redenen en geheimen. Met enkele van die personages kan de auteur voortdurend switchen om de lezers op het verkeerde been te zetten.
Opmerkelijk is de tango die zich als een zwart-rode serpentine op hoge hakken doorheen het verhaal slingert. Een onverwacht thema maar door Heleen van den Hoven op een sublieme manier gebruikt om het verhaal te omkaderen. Zij gebruikt op een goed doordachte manier de onderdelen van deze Argentijnse dans vaak als aanzet naar een volgend hoofdstuk. Zo is er bijvoorbeeld het hoofdstuk Media Luna. Het is een pas in de tango die gebruikt wordt om van richting te veranderen. In het daaropvolgende hoofdstuk kunnen we als lezer dan ook vaststellen dat er van plotwendingen sprake is.
Heleen schrijft mooi, met nauwkeurige beschrijvingen, tot de verbeelding sprekende metaforen, correcte zinnen en een perfect taalgebruik. Allemaal sterke punten die zij gebruikt om haar verhaal bij de lezer te brengen. De voortdurende perspectiefwisselingen zorgen er dan weer voor dat we aan de nodige achtergrondinformatie komen voor wat betreft de personages in hun actuele doen en laten.
De bal volledig misslaan
De plotwendingen die Van den Hoven hanteert zijn een garantie voor de spanning in het boek en zorgen er vaak voor dat je als lezer de bal volledig misslaat voor wat het vervolg op het verhaal betreft. De spanning in het boek kent een frequentieel verloop, maar blijft altijd tegenwoordig. Als lezer wordt je in Het Tango Algoritme ondergedompeld in een spanningsbad. Je krijgt het nooit koud want Heleen laat regelmatig warm water bijlopen.
Het Tango Algoritme kent een rustige opbouw met een zeer geheimzinnige proloog om te beginnen. Waar we het over originele thema’s hebben, dat zijn de voortdurende plottwists zeker. Het is geen verhaal waarin de hoofdpersonages de gevaarlijke gebeurtenissen kunnen ontlopen. Dat komt zeker ten goede aan de geloofwaardigheid.
Het Tango Algoritme zit vol perspectiefwisselingen, verrassingen, geheimen en plotwisselingen die stuk voor stuk leiden naar een onvoorspelbaar slot, waardoor de laatste bladzijde nog belangrijk genoeg is om te lezen.
—
Eerder verschenen op Hebban
