Een boek over liefde voor boeken
[Recensie] Rintaro woont bij zijn opa en helpt hem in zijn tweedehandsboekenwinkel. Als zijn opa overlijdt, erft hij de winkel. Rintaro wil de boekenwinkel sluiten en bij zijn tante intrekken. Maar dan staat er opeens een kat in de winkel, een kat die kan praten. De kat vraagt Rintaro om hulp. Er zijn namelijk boeken die gered moeten worden. Rintaro helpt de kat bij vier uitdagingen.
Elke opdracht om boeken te redden bestaat uit het wegnemen van vooroordelen. Op die manier maakt Natsukawa in Het verhaal van de kat die boeken wilde redden duidelijk wat hij verstaat onder liefde voor boeken. Tegelijkertijd steekt hij subtiel de draak met mensen die zeggen te houden van boeken (en van lezen), maar er eigenlijk niet van kunnen genieten.
“Het is een zware opgave om mijn maandelijkse quotum te halen. Ik heb echt geen tijd om een boek dat ik al uit heb nog eens te gaan herlezen.”
De liefde voor boeken en voor lezen spat van elke pagina. Maar Het verhaal van de kat die boeken wilde redden is meer dan een eerbetoon aan boeken. Het is ook een eigentijds sprookje. Alle elementen van een sprookje zitten er in: het is een ogenschijnlijk eenvoudig verhaal, het bevat stereotype personages en bevat een moraal.
Verhaal is ogenschijnlijk eenvoudig: een jongen gaat met een kat op pad om boeken te redden. Maar er zit veel meer in het verhaal. Elke uitdaging die de jongen aangaat, gaat over een ander vooroordeel over boeken en lezen. Daarmee wordt de lezer een spiegel voorgehouden: lees ik nu omdat ik vind dat ik moet lezen, of lees ik omdat ik wil lezen?
“Het is niet waar dat je wereld zich verruimt als je als een bezetene zo veel mogelijk leest. Je kunt nog zoveel kennis in je hoofd stampen, maar als je niet zelf nadenkt en eropuit trekt, wordt het nooit meer dan lege, geleende kennis.”
De stereotype personages in Het verhaal van de kat die boeken wilde redden bestaan uit een pratende kat, een lieve jongen, een meisje met een goed hart en een aantal op het oog minder vriendelijke personages. Pratende dieren zijn sowieso een bekend fenomeen in sprookjes en in sprookjes komen ook altijd goede en slechte personen voor. Wat Het verhaal van de kat die boeken wilde redden eigentijds maakt is dat zeker de jongen ook een ontwikkeling doormaakt. De schuchtere, onzekere Rintaro wordt een jongen die zijn eigen keuzes durft te maken en uitspreekt wat hij echt denkt en vindt.
Als laatste bevat Het verhaal van de kat die boeken wilde redden ook een moraal, of eigenlijk meerdere. Elke uitdaging die Rintaro met de kat aangaat, leert de lezer iets. Maar er is ook een overkoepelende moraal: dat boeken een hart hebben.
“Eigenlijk is een boek niet veel meer dan een pak papier. … Maar zodra lezers geroerd worden en hun dierbare boeken gaan koesteren, begint er in die boeken een hart te kloppen.”
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub Van Alles
