IJzingwekkende getuigenis van burgeroorlog Sri Lanka
[Recensie] De oorlog is voortdurend op de achtergrond aanwezig in Het verhaal van een kort huwelijk van de in Sri Lanka geboren schrijver Anuk Arudpragasam. De in het boek beschreven oorlog is de burgeroorlog tussen het leger en de rebellen van de Tamil Tijgers, al worden de strijdende partijen in de roman nooit bij naam genoemd.
Uiteindelijk doen die er ook niet toe, want het boek is in de eerste plaats een ijzingwekkende beschrijving van de gevolgen van een oorlog voor op de vlucht geslagen burgers. Over hoe vluchtelingen onder onmenselijke omstandigheden overeind proberen te blijven. Door traumatische ervaringen te verdringen, door emoties niet toe te laten en door vast te houden aan zekerheden die geen zekerheden meer zijn.
Voor hoofdpersoon Dinesh bepaalt de oorlog in hoge mate hoe zijn leven eruitziet. Nadat ze van huis zijn gevlucht, is zijn moeder overleden. Nu leeft hij in een vluchtelingenkamp dat van tijd tot tijd met granaten wordt bestookt – Dinesh meldt het tussen neus en lippen. Hij helpt in het lokale hospitaal, waar de enige overgebleven dokter patiënten zonder verdoving opereert.
Net als de arts, die een arm bij een kind uiterlijk onbewogen amputeert, is ook Dinesh nogal afgestompt. De berustende wijze waarop Dinesh de wereld om hem heen beschouwt, contrasteert zeer effectief met alle ellende die hij meemaakt. De gevoelens bij de hoofdpersoon lijken pas weer terug te komen als een oudere man in het kamp hem benadert met de vraag of hij zijn dochter Ganga wil trouwen. Wie wil weten hoe dat afloopt, leze het boek.
Arudpragasam heeft een gouden pennetje en een bijzonder scherp oog voor details. Zijn heerlijke staccato zinnen, die overigens prachtig zijn vertaald door Hien Montijn, en het onheil dat voortdurend in de lucht lijkt te hangen, zorgen ervoor dat je het boek pas weer weglegt als het uit is.
—
Eerder verschenen in Wordt Vervolgd
