Na het lezen van dit boek wil je naar Zuid-Afrika
[Recensie] Het enige wat je wilt als je Het Zuid-Afrikaanse kookboek van uitgeverij Veltman hebt gelezen, is een ticket boeken naar Zuid-Afrika. Je wilt namelijk alle 67 kookhelden die de recepten schreven voor dit prachtige boek in levende lijve ontmoeten én ze vragen of ze dat lekkers voor jou willen klaarmaken.
Alles ziet er zo goed en uitnodigend uit! (Nou ja, behalve dan de majenje en de matomani, die worden gemaakt van insecten en dat gaat deze lezer te ver.) De recepten laten de verscheidenheid van de Zuid-Afrikaanse keuken zien, die zijn wortels heeft in de Engelse, Nederlandse, Indiase en Afrikaanse keuken. Daarnaast zijn er recepten opgenomen uit de Mediterrane keuken.
En wat kun je zo al maken? Koesisters, rusk, kik alicha (erwtenstoofpot), umleqwa (kip), chakalaka (stoofpot van groenten en witte bonen), maar ook curry met kip en spinazie, lamsbiryani of courgettebloemen met pompoenblad. Of spanakopitaspiralen, krielkip met peri-perisaus, roosterkoek. En zo is er nog veel meer, want Het Zuid-Afrikaanse kookboek bevat honderden recepten.
Al die verschillende mensen, die vanuit allemaal verschillende keukens recepten maken voor verschillende momenten van de dag, het kan niet anders dan dat een allegaartje, een chaotische toestand zal geven in het boek. En dat is precies wat er is gebeurd. Het Zuid-Afrikaanse kookboek is heel rommelig opgezet. Er is een inhoudsopgave op basis van de namen van iedereen die een recept heeft bijgedragen, maar geen inhoudsopgave van de recepten. De recepten zijn in een onbekende volgorde in het boek geplaatst. Het is niet mogelijk om een recept op te zoeken. Desondanks is dit geen enkel probleem, integendeel.
Het boek laat op deze manier treffend zien dat de Zuid-Afrikaanse keuken zelf ook een ‘rommeltje’ is, een smeltkroes van vele culturen die allemaal iets hebben bijgedragen aan de keuken.
Bovendien is er een belangrijke bindende factor in het boek. Iets wat alle recepten met elkaar gemeen hebben. De kookhelden, die de gerechten bedacht en/of opgeschreven hebben, zijn ongelooflijk trots op hun gerecht en blij dat ze het mogen delen met de lezers/gebruikers van het boek. Ze staan zonder uitzondering stralend en zichtbaar trots op de foto’s. En dat is waar het in dit boek om draait. Lekker en echt eten koken en delen met wie maar wilt.
De opmaak zorgt overigens wel voor enige eenheid in het boek. In feite bestaat het boek uit 67 mini-hoofdstukken. Ieder hoofdstuk begint met een foto over twee bladzijden van de betreffende kookheld en vaak ook van zijn of haar familie. Ook is hier een stukje tekst van en over hem/haar, zijn/haar naam en de namen van de recepten. Op de bladzijden daarna staan de recepten, eveneens voorzien van mooie foto’s. Alle recepten zijn op dezelfde manier opgemaakt, rustig en duidelijk. De redacteur heeft goed werk gedaan, want alle recepten zijn op dezelfde manier geschreven, zodat er ook op tekstueel gebied een eenheid is ontstaan.
Voor de lezer is er meer dan genoeg uit het boek te halen. Je kunt geen recept opzoeken dus moet je je laten verrassen. Gewoon op een willekeurige plek open laten vallen en dat recept gaan bereiden of het recept op de volgende bladzijde of de bladzijde daarna. Hier vielen de bom-bom bonen, het potbrood en de pudla’s met raita enorm in de smaak. Op het lijstje nog te maken staan de roosterkoek (eerst leren barbecueën zoals ze dat in Zuid-Afrika doen, met een braaivuur), de chakalaka en de kaastaart.
—
Eerder verschenen op Kookboekennieuws.nl
