Na de zondvloed

[Recensie] Een dame in niqab wandelt voorbij een reclamepaneel waarop een man in lederhosen een plaatselijk wildpark aanprijst. Treinreizigers kijken verveeld naar het voorbijglijdende berglandschap. Aan de voet van een grauwe stuwdam zit een vrouw op een vouwstoeltje dromerig voor zich uit te staren. In de verbeelding van de Belgische Magnumfotograaf Carl De Keyzer zijn al deze mensen gevlucht voor het stijgende zeewater. Alleen hoog in de bergen zijn ze nog veilig.

De Keyzer exploreerde het thema van de opwarming van de aarde eerder al in Before the flood uit 2012: voor dat werk bracht hij de Europese kusten in beeld vóór ze door het water overspoeld werden. In Higher Ground heeft de ramp zich voltrokken. De Alpen en de Pyreneeën zijn het decor. De Keyzer brengt de wachtrijen bij een kabelbaan voor de lens en de mensenmassa’s bij een bergmeer. Hij fotografeert koppels die van achter het raam naar het landschap turen, maar ook een gigantische eetzaal vol gedekte tafels waar niemand aan zit. Beelden van ongerepte landschappen vind je in het boek niet. Er is veel glas, beton en metaal te zien in de foto’s van De Keyzer. De sporen van de mensen zijn overal zichtbaar: containers, skiliften, futuristische gebouwen, altijd met de ruwe bergen op de achtergrond. Waar de foto’s genomen zijn, doet er niet toe. Onderschriften ontbreken. Maar er hoort wel een kortverhaal (zowel in het Engels als in het Frans) bij de fotoreeks: Ararat, van de Franse schrijver Philippe Claudel, het bevreemdende relaas van de in de bergen gestrande klimaatvluchtelingen. Na het lezen kijk je met andere ogen naar de beelden.

Higher Ground is een intrigerend fotoboek. Zo een waar je in blijft bladeren en telkens weer nieuwe dingen ontdekt.

—