Columns van Martine Bijl
[Recensie] Hindergroen is een luchtig nazomerboekje en een bundeling van de columns die Martine Bijl schreef voor Zin magazine. De columns zijn in dit boekje omlijst door twee verhalen over haar ziekte. Zij overleed op 30 mei 2019, het boekje is uit 2016.
Met de titel Hindergroen wordt bedoeld: onkruid, een andere naam daarvoor. Veel van Martine’s columns gaan over haar tuin, en het plezier en fanatisme waarmee zij tuiniert. Zij heeft het ook over haar opgroeien in een gezin waarbij de vader arts is en de moeder huisvrouw. Dat brengt weer allerlei verwikkelingen met zich mee. Ze wonen boven een café, dat zorgt ervoor dat zij vaak dronkelui over de vloer hebben.
Martine schrijft naast haar werk als actrice, Heel Holland Bakt presentatrice en voorvrouw van de ‘Hak’ reclames, vertalingen van musicals. Daar vertelt zij ook grappige anekdoten over. Ze schrijft hoe moeilijk zij het vindt om zomaar wat te converseren, maar het schrijven gaat haar beter af. Ze vertelt over het bestellen bij een postorder bedrijf, haar verhouding met kleding, uit eten in een sterrenrestaurant, haar huis aan de vecht, een auto-ongeluk bij haar voor de deur, hoe vader in haar ouderlijk huis bepaalde waar de vakantie naar toe ging en wat ze gingen doen, over mensen die een tweede huis hebben, haar honden, een bezoekje aan het circus, de aardige mannen van de wegenwacht, haar belevenissen in Londen en op Bonaire, aan de lijn doen, hoe zij slachtoffer is van haar eigen perfectionisme, over onhandige design spullen, over hoeveel hekel zij heeft aan interviews, het programma Ik Vertrek , het Modern Verdwijnwoordenboek, over weerman Erwin Krol, en nog zo een paar zaken.
In Zin magazine schreef collega columnist Diederik van Vleuten bij het overlijden van Martine Bijl afgelopen voorjaar het volgende: “Martine Bijl, zomaar weg. Het is nu een paar weken geleden, maar ik kan het mij nog nauwelijks voorstellen. Dat die fijne gulle lach niet meer klinkt, haar scherpe observaties – ooit op deze plek in Zin – verleden tijd zijn, dat haar vileine humor er niet meer is, haar afgewogen taal is verstomd. Vooral dat laatste. Haar taal.”
In dit luchtige boekje leren wij Martine Bijl postuum beter kennen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
