“Iemand gelooft in mij”
[Recensie] Joana Sky wordt op haar trouwdag samen met haar man Thomas gevangen genomen. Ze bezit het vermogen om dodelijke wensen uit te spreken. Dat talent wordt in Tuvalon gevreesd. Wanneer ze ten onrechte wordt veroordeeld voor het uitspreken van een Hartbewerking, betekent dat voor haar en haar man de doodstraf. Maar dan wordt ze gered door de zoon van koning Damon. Waarom?
Koning Damon heeft plannen met Joana. Ze is immers in staat om harten te verpulveren. Joana begrijpt al snel dat haar leven gespaard werd met slechts één doel: het uitroeien van het rebellenleger van de Adelaars. De groep waar zij juist bij wil horen. Tenminste, dat dacht ze.
Joana krijgt een leraar, Soren, die haar de kneepjes van het hartbewerken bijbrengt. Ze worden vrienden.
“‘Je bent gevoeliger voor dromen omdat je een Bewerker bent. Wij voelen alles zoveel dieper dan anderen.’
‘Kunnen die dromen onderdrukt worden?’ polste ik.
‘Ik vrees van niet. O, voor ik het vergeet.’ Soren drukte een ketting met een hanger van bergkristal in mijn hand. ‘Je weet maar nooit.’”
Verder is haar niet altijd duidelijk wie ze tot haar vrienden kan rekenen en wie eigenlijk haar vijanden zijn. Dat maakt het boek spannend. Lukt het Joana om weerstand te bieden en te overleven zonder haar eigen hart op te offeren? Het lijkt er niet op. Maar dan krijgt ze steun uit onverwachte hoek!
Het hart van de adelaar is een heerlijke fantasy, die je meetrekt in een onbekende verrassende wereld waarin goed en kwaad niet altijd zijn wat ze lijken. Arents weet een fijn verhaal te construeren waarin beiden elkaar in evenwicht houden maar op voorhand niet duidelijk is welke de overhand zal krijgen. Dat houdt de spanning erin en geeft diepte aan de personages. Knap werk! Een fijn boek om te lezen.
De auteur
Iedereen in haar naaste (en verre) omgeving kent Emmelie als het muzikale meisje met het boek in haar hand. Sinds haar prille jeugd is de echte wereld ondergeschikt aan wat haar fantasie haar te bieden heeft. Ze brengt graag tijd alleen door, denkend aan de dingen die nog ongeschreven in haar hoofd schuilen. Schrijven doet ze het liefst thuis, op een rustig plekje en in gezelschap van haar kat Toulouse. Je vindt haar daar ook achter de piano, of met een boek in de hand. Ze houdt van Midden-Aarde, chocolade, de geur van boeken, oude dingen, het geluid van regen, bibliotheken, notitieboeken en katten. Naast schrijven maakt Emmelie ook lid uit van de band Solitude Within en werkt ze part-time in Brussel. Het Hart van de Adelaar is haar debuut. Zij schreef daarna nog De Woestijndief.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
