"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Ik houd je hand vast

Dinsdag, 7 juli, 2020

Geschreven door: Janie Brown
Artikel door: Evert van der Veen

Troostrijke gesprekken van verpleegkundige met haar patienten

[Recensie] Auteur Janie Brown studeerde psychologie en geneeskunde en is werkzaam als verpleegster en raadgever bij kankerpatiënten met terminale prognoses. Het begin van het boek is persoonlijk wanneer zij vertelt over het ziekteproces van haar oma. Ze heeft een duidelijk doel voor ogen met dit boek en wil “… eraan bijdragen dat we allemaal het heft van ons leven en ons sterven weer in eigen handen krijgen”, pagina 10.

Ik hou je hand vast bestaat uit vier delen en in ieder deel staan levensverhalen van mensen centraal. Deze worden op liefdevolle wijze verteld en vanuit het menselijk perspectief zijn ze voor veel mensen in vergelijkbare omstandigheden goed invoelbaar. De professionele deskundigheid om met mensen mee te leven komt hier mooi naar voren.

In het eerste deel gaat het over het openstellen van je hart voor het naderende levenseinde. Mooi is het verhaal Gouden liefde over Karen die zich uiteindelijk overgeeft aan de onvermijdelijke dood na een moeizaam ziekteproces.

In het tweede deel staat verzoening met het verleden centraal. Mij trof daarin het verhaal van Pat die al vele jaren aan kanker lijdt hetgeen voor hem een worsteling is. Uiteindelijk besluit hij om niet verder te gaan met behandelingen en zich aan de dood over te geven. Fijngevoelig beschreven is ook het verhaal van George die afziet van experimentele behandeling en zich laat masseren. Dit doet hem goed en de band met zijn therapeut wordt inlevend verwoord.

Pf

Moed en kracht van mensen staan in het derde deel centraal, hoewel het onderscheid tussen de delen ook weer niet zo groot is. In feite gaat het steeds om mooi beschreven levens- en ziekteverhalen van mensen en de wijze waarop zij hun weg in het leven proberen te gaan in een fase waarin zij fysiek kwetsbaarder worden. Hun innerlijke kracht is vaak bewonderenswaardig en daarom zijn de verhalen inspirerend. Zo lezen we in het derde deel over Kirsten die nog jong is en een stamceltransplantatie ondergaat: “Kirsten had een doorzichtige huid en haar lenige lichaam kwam breekbaar over door de maand in het ziekenhuis en een extra hoge dosis chemotherapie”, pagina 164. Het afscheid van haar is ontroerend.

Bijzonder is het verhaal van Louise die kanker heeft en in een gesprek een brief aan haar ouders voorleest waarin het misbruik van haar vader ter sprake komt. De sessie doet haar goed en tegen alle verwachtingen in leeft zij nog vijf jaar omdat zij zich innerlijk genezen voelt na deze confronterende ontmoeting.

In het vierde deel staat spiritualiteit in de breedste zin van het woord centraal: verwondering, dankbaarheid, liefde, schoonheid.

Een menselijk boek vol herkenbare verhalen!

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles