"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In het spoor van de eclips

Zaterdag, 14 juli, 2018

Geschreven door: Bronagh Curran
Artikel door: Eline Berkhout

Drie onwaarschijnlijke reisgenoten

[Recensie] Op een feelsschaal van een Big Mac (1) tot de Doctor Who quote “I don’t want to go” (10) heeft dit boek een dikke 7 verdiend.

Als je naar de kaft van dit boek kijkt denk je niet meteen dat dit een roadtrip boek is, maar toch is het zo. In het spoor van de eclips combineert twee thema’s die erg populair zijn (roadtrips en sicklit) en maakt er een boek van. Waarom dit boek niet wat bekender is vraag ik me echt af, want naast deze slimme keuzes van thema’s is het een goed geschreven verhaal, en is de kaft prachtig.

De personages zijn erg fijn om over te lezen. Natt voelt ontzettend echt aan. Hier en daar vond ik een paar van zijn karaktereigenschappen een beetje irritant. Zo vond ik hem op sommige momenten haast iets te ongemakkelijk. Maar juist dat had ook wel weer z’n charme. De personages zijn ontzettend realistisch en het voelt alsof je echt bij het verhaal bent.

Andere positieve dingen aan dit boek zijn de fijne schrijfstijl, de relaties tussen de personages, en de manier waarop de ziekte van Milo wordt neergezet. Maar al te vaak lees je in een sicklit dat een personage ziek en zwak is, maar toch de kracht heeft om dat ene ding te doen wat het boek wat interessanter maakt om te lezen. In dit boek is dat niet het geval. Tijdens de roadtrip maken de personages een paar keer een D-tour, en soms is Milo gewoon niet sterk genoeg en moeten ze omkeren. Dat voegde een element van realisme toe aan het verhaal, wat het zeker beter maakte.

Hereditas Nexus

Het enige jammere aan het boek vond ik dat het plot soms een beetje ver gezocht was, en soms juist ontzettend goed leek uit te komen. Sommige punten werden te makkelijk opgelost, terwijl anderen juist een beetje bleven liggen, en dat vond ik jammer. Hier en daar haalde dat me ook uit het verhaal. Maar het gaat me er niet van weerhouden om dit boek aan te raden!

In het spoor van de eclips is een heerlijk echt boek, dat zich niet anders voordoet dan het is. Een mooi verhaal dat nog een tijd bij je blijft en je dus niet snel vergeet.

Van de achterflap

“Het leven zit de 15-jarige Nat Dobbs niet echt mee. Hij stottert, is mager en bepaald geen sociaal genie. Hij doet wel zijn best om goed in de groep te passen, maar de laatste keer dat hij dat probeerde, eindigde hij met zijn onderbroek op zijn enkels – op de lokale televisie.

De eclips achterna
De schaamte na dit incident is zo groot dat Nats ouders besluiten naar een ander dorp te verhuizen. Daar leert Nat Milo Quincey kennen. Milo, een 65-jarige kluizenaar met ALS, luistert tenminste naar hem. Als Milo Nat vertelt dat hij heel graag de totale zonsverduistering in Kentucky zou willen zien – de eerste in de VS in 35 jaar – besluit Nat dat hij mee wil gaan. Tot Nats grote vreugde stemt dorpsbeauty Celeste ermee in om hun chauffeur te zijn. De road trip wordt een onverwacht succes en de drie groeien steeds dichter naar elkaar toe. Maar een tragisch ongeval wacht hen in de duisternis.”

Eerder verschenen op www.allthefeels.nl


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.