"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Kleine Vos en het mooiste wat er is

Zaterdag, 25 april, 2020

Geschreven door: Thysa Zevenbergen, Ru de Groen
Artikel door: Rita Pontororing

Zullen we samen langs de oever dwalen…..

[Recensie] Een verhaal over een vos waar het niet gaat om een sluwe vos, verrast. En dat doen Ru de Groen en Thysa Zevenbergen met Kleine Vos en het mooiste wat er is. In dit rijmverhaal gaat het om een klein vosje dat zich wat alleen voelt. Kleine Vos ziet om zich heen situaties van dieren die samen zijn en die samen wat doen. Het maakt haar enigszins jaloers, ze zou wel in de huid willen kruipen van al die andere dieren om haar heen die samen zijn. Net als bijvoorbeeld de eendjes “Heerlijk drijven met z’n vijven.”

Of net als de twintig mussen op een tak. “Kijk ze daar gezellig wiegen, lekker dicht tegen elkaar.” Kleine  Vos droomt van een maatje net zoals zij ziet bij de andere dieren. Een minpuntje is de zin “Ik wou dat ik twee vosjes was, dan kon ik lekker samen spelen”,  dit is geen eigen vondst. Best wel jammer, want alhoewel de inhoud van het verhaal klein is, dat wil zeggen het is geen grootse situatie is de gedachte er achter natuurlijk wel  bijzonder, een zielsverwant vinden. Het kleine vosje neemt je in dit verhaal mee op haar zoektocht. En dat ontroert, ze voelt zich alleen en dat gevoel komt in dit boek goed naar voren.

Het hele verhaal van auteur Ru de Groen is op rijm. Helaas zijn niet alle zinnen gemakkelijk te lezen. Soms lijkt de rijm enigszins gezocht:


“En het zal je niet verrassen,
maar het blijft toch interessant:
in mijn hol zou ik niet passen,
was een vos een olifant.”

Boekenkrant

De illustraties van de hand van Thysa Zevenbergen zijn evenals het eerste boek Kleine Vos op zoek naar overal en nergens gesneden uit papier. Deze kunstvorm geeft het boek een rustgevende sfeer dat ten goede komt aan het verhaal, een zoektocht naar het mooiste wat er is. In beide boeken is die sfeer terug te vinden.

En natuurlijk geeft het verhaal gespreksstof over “het mooiste wat er is.” De donkere cover komt ietwat somber over. Daarentegen geeft de sterrenhemel ook wel weer een idyllisch beeld.

De herkenbaarheid van de twee verhalen over Kleine Vos komt mooi tot uiting in de uitgesneden illustraties, het gebruik van kleur en het verhaal op rijm. Dit geheel maakt dat je als lezer verwacht dat dit een serie wordt. In elk geval nodigt dit deel Kleine Vos en het mooiste wat er is uit, om te praten over vriendschap, over samen zijn.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Boeken van deze Auteur:

Kleine Vos en het mooiste wat er is

Kleine Vos op zoek naar overal en nergens

Anna. Ode aan een kattenstaart