"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Konijnentango

Zaterdag, 23 juni, 2018

Geschreven door: Daan Remmerts de Vries
Artikel door: Jaap Friso

Spiegelend zweven en zwieren

[Recensie] Konijnentango is een verhaal over twee konijnen die dol op elkaar zijn en een vrolijke liefdesdans in de natuur uitvoeren. Zo eenvoudig is het. Misschien moet er nog worden bijverteld dat het ene konijn een rode parelketting om heeft en het andere een groene stropdas draagt. Er is een berk, een zonsondergang en er komen halverwege twee kikkers om het hoekje kijken. Tot zover het verhaal, dat is getekend door het schijnbaar onvermoeibare echtpaar Ingrid en Dieter Schubert.

Maar er is meer, veel meer. Het boek heeft twee covers en alle tekeningen zijn min of meer gespiegeld, wat een zinsbegoochelend effect geeft. Op de meeste pagina’s zijn vier konijnen te zien, waarvan twee op de kop.  De konijnen dansen met elkaar en om elkaar heen, ze zwieren en zweven. Smoorverliefd en dolblij. Pardoes gooit het mannetje het vrouwtje in de boom en ontstaat er even lichte paniek. Maar al snel komt alles weer goed en dansen ze verder, naar de zon én naar de maan.

Het idee achter het boek is van Daan Remmerts de Vries en het is een gouden keuze om geen woorden te gebruiken. Het verhaal vertelt zich zelf en het ontbreken van tekst maakt het  krachtiger. Het effect van de omkering en de spiegeling is bijna niet uit te leggen. Alsof Escher zich ermee heeft bemoeid. Je bent geneigd het boek steeds weer om te draaien om uit te zoeken wat hier nou is gebeurd. Daar duikt het vrouwtjeskonijn in de struiken maar op de andere pagina komt ze net tevoorschijn met een bloem. De verhalen lopen gelijk op maar staan toch op zichzelf. De lezer zweeft en zwiert net als het konijnenpaar door het boek. Draaien en keren en telkens verrassende ontdekkingen doen.

Het ogenschijnlijk eenvoudig idee achter Konijnentango is meesterlijk uitgewerkt. Het klopt allemaal maar eigenlijk doet dat er niet toe, er zit geen methode achter. De sobere maar opgewekte stijl van de Schuberts doet dit project volledig recht. Sierlijk en grappig en zonder tierelantijnen. Vooral de gekleurde landschappen zijn erg fraai.

Dans Magazine

Konijnentango is betoverend mooi, één van de meest geslaagde Nederlandse prentenboeken van het jaar. Is het mogelijk een griffel te krijgen voor het weglaten van woorden?

Eerder verschenen op Jaapleest