Geschreven als een luiaard
[Recensie] De Engelse Tim Collins is een kinderboekenschrijver, bekend door onder andere zijn Het dagboek van Nurdius Maximus; een serie boeken die een humoristisch verhaal koppelen aan historische kennis. Een prima manier om relaxed lezend te ervaren hoe het leven er in de Romeinse tijd uit zag. Leuke boeken, goed geschreven.
Dit andere boek van dezelfde Tim staat daar ongeveer haaks op. Wat we hier aantreffen is een lollig boekje met een semi-diepgaande boodschap en een hoog cliché-gehalte. Prima hoor. Al valt het een beetje tegen na die leuke Maximus-boeken. Ook levert het niet direct een mijlpaal in de kinderliteratuur op. Het biedt meer een soort van verstrooiing.
Of verspilling van tijd, dat hangt ervan af hoe je ertegenaan kijkt. Het basisidee is eenvoudig. Het moet een boek worden voor kinderen en volwassenen, en ze moeten er iets van opsteken. Hoe gaan we dat doen? Laten we een dier kiezen met een naam en eigenschappen die tot de verbeelding spreken, en daar het verhaal omheen bouwen.
Collins nam de luiaard, het ondersteboven hangend door het leven gaande wezen dat geen haast kent, geen stress, en met zijn onverstoorbaar lage ritme alle zaken des levens diep lijkt te doordenken. Een voortreffelijke keus, gezien het drukke en soms zenuwslopende levensritme waarin we ons anno 2019 bevinden. De subtitel dient zich dan als vanzelf aan: De kunst van het vertragen en ontspannen.
Volgende stap. Zoek je suf naar alle onderwerpen die je kunt koppelen aan dat ‘vertragen en ontspannen’, liefst zo wijd mogelijk verspreid. Dan krijg je een lijstje met: “Hobby’s voor luiaards, Eten als een luiaard, Luiaardyoga, Als een luiaard de natuur in, Slapen als een luiaard”, enzovoort, die je vervolgens als hoofdstukken kunt nummeren en volschrijven met bijpassende teksten. Voeg aan het eind nog een ‘Tot besluit’ toe met voorspelbare tips: “Voer taken op halve snelheid uit, Ga te voet in plaats van met de auto”, pers er nog een nawoord uit en voilà, het boek kan naar de uitgever.
Veel meer is er over dit werkje niet te zeggen. Het is als oesters eten: je vindt het lekker of je haat het. De keus is aan de lezer. Mijn advies: maak die keuze weloverwogen en haast je absoluut niet.
—
Eerder verschenen op Hebban.nl en Nico’s recensies
