Spannende ingrediënten maken nog geen spannend verhaal
[Recensie] In Lentevuur zijn alle ingrediënten voor een spannend verhaal aanwezig: een vervallen familielandhuis in Tsjechië, een erfenis, een corrupte overheid, fraude, machtsmisbruik. Toch weet het boek geen moment te boeien.
Dat komt door de schrijfstijl en de vreemde opeenvolging van gebeurtenissen. Lentevuur kent veel dialoog, die alledaags geschreven is. Gewone gesprekjes dus. Dat zou het verhaal dichtbij de lezer kunnen brengen, maar het tegendeel is het geval. De zinswendingen zijn abrupt, de woordkeus slaat de plank net mis. Daardoor zijn de dialogen eerder irritant en vreemd, dan dat ze een gevoel van verbinding teweegbrengen.
De gebeurtenissen in het verhaal volgen elkaar in hoog tempo op. Te hoog en daardoor onlogisch. Zo vergaat de hoofdpersoon de ene dag van de pijn door haar gekneusde ribben, en besluit ze de volgende dag te gaan hiken; eerst 90 minuten in de auto en daarna uren door de bergen lopen. Dat komt nogal ongeloofwaardig over. Ook murw geslagen worden en meteen daarna de dader haarfijn in vloeiende volzinnen uitleggen hoe fout hij is, gaat er bij mij niet in.
Overlijden van oma
De personages in Lentevuur blijven oppervlakkig. Hoofdpersoon Julia is in Tsjechië met haar nichtje Sofie en vriendin Irene om na het overlijden van haar oma alles te regelen voor de verkoop van het familielandhuis daar. De drie meiden komen er daarbij achter dat er een vuil spel wordt gespeeld met de erfenis van oma en de eigendomsrechten van het landhuis en de bijbehorende landerijen. Ze doen dapper hun best om de waarheid boven tafel te halen, maar ze komen niet als afzonderlijke karakters uit de verf.
Lezers die van een makkelijk leesbaar verhaal houden waarin veel gebeurt wat je na lezing meteen weer vergeten bent, zullen dit boek zeker kunnen waarderen. Degenen die van meer diepgang houden komen met Lentevuur niet aan hun trekken.
Leuk extraatje is dat er een envelop met oude documenten in het boek zit. Deze envelop moet de lezer openen als er in het boek een bepaald teken staat. Met behulp van deze documenten en bijbehorende site kan de lezer dan zelf het familiegeheim van de Chorinsky´s ontrafelen. Lentevuur bevat dus een extra mysterie. Door de lezer zelf op te lossen. Dat voelt een beetje alsof de schrijver zelf ook vond dat het verhaal op zich niet voldoende was.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
