Wraak zonder passie
Wraak mag dan zoet worden genoemd, maar de wraak die de hoofdpersoon uit Wanda Reisels Liefde tussen 5 en 7 uitdenkt, smaakt eerder naar bittere gal dan naar zoete broodjes. Maar ja, als je ook zo belazerd wordt als Liza Wolf, moet je wel terugslaan met alle middelen die je hebt.
En die middelen heeft de journaliste, die naam maakte met haar rubriek ‘Droom&Daad’ waarin zij mensen ertoe brengt – anoniem, dat wel – het achterste van hun tong te laten zien inzake hun geheime overspelige verlangens en daden. In het loeren in andermans liefdesleven is Wolf, gemodelleerd naar Volkskrant-journaliste Corinne Koole en haar rubriek ‘Lust & Liefde’, zeer bedreven, maar van haar eigen liefdesleven blijkt ze weinig kaas te hebben gegeten. Haar relatie met de gevierde handchirurg Luc Berends wordt afstandelijk beschreven, summier en typerend voor twee mensen die het nastreven van een carrière boven het stichten van een gezin of het onderhouden van een spannende relatie stellen.
Druk, druk, druk
Twee mensen die elkaar treffen bij het koken en het diner, waarna beiden weer naar hun werkplek vertrekken: zij voor haar opdrachten en artikelen, hij om zijn lezingen en colleges voor te bereiden. ‘We zagen elkaar pas weer in de badkamer of in bed.’ Waarom zijn die mensen eigenlijk bij elkaar, zo vraag je je af.
‘Luc had het vanaf het begin van onze relatie ontzettend druk. Congressen ver weg, overleg, etentjes met collega’s, colleges, acute operaties. Zijn carrière zat in de lift, hij was ambitieus, begaafd en nieuwsgierig. Ik had wekelijks mijn deadlines en was veel onderweg voor mijn interviews, het land in.’
Nou, daar spat de passie niet bepaald vanaf.
Scheef
Dat er in die relatie iets behoorlijk scheef zit, ontdekt Liza als ze – tot haar eigen verbazing – de naam van haar vriend googelt en ontdekt dat hij al vijftien jaar een relatie heeft met een Amerikaanse met wie hij ook twee kinderen heeft. Hoe het komt dat ze zijn naam opeens op internet zoekt verbaast haar zelf nog het meest en aanvankelijk dringt de waarheid dan ook nog niet echt to haar door.
‘Argwanend bekeek ik eerst haar foto’s van een ijshockeyteam, een groep jonge meiden met helmen op die big smiles trokken en met hun vingers V-tekens maakten. Verder vakantiefoto’s, kiekjes van feestjes, kleine hondjes, barbecues, het gebruikelijk spul dat mensen op Facebook zetten. Ik begreep niet waarom ik naar die Facebook- pagina verwezen was.’
Maar dat wordt haar snel duidelijk als ze beseft dat de Facebook-pagina’s van zijn dochters zijn, een eeneiige tweeling die met hun moeder in Boston woont ‘aan een vijver genaamd Jamaica Pond en de gelukkigste idiootste en meest bevoorrechte tweeling van de hele wereld [is].’
Analyse van een liefde
Ook al was het een regelrechte kwelling, Liza raakt al surfend steeds verder verdiept in het dubbelleven van haar vriend om erachter te komen waar en wanneer het tussen haar en Luc blijkbaar zo mis was gegaan. Het resultaat is een fraaie analyse van een liefdesrelatie en de ontdekking dat de man van wie je dacht te houden en die je meende te kennen, een totaal andere persoon kan zijn als hij niet bij jou is.
Reisel weet op boeiende wijze duidelijk te maken hoe de journaliste Liza inmiddels, na jaren professioneel rondwroeten in de levens van anderen, expert is in het boven tafel halen van de diepste verlangens en geheime zonden. Maar die ten aanzien van haar eigen leven en liefde nog het nodige blijkt te moeten leren. In een strak stramien dat zich afspeelt tussen vijf uur – het moment waarop zij het bedrog ontdekt – en zeven uur – het tijdstip waarop zijn vliegtuig landt op Schiphol en ze de confrontatie met hem zal moeten aangaan – ontrolt zich niet alleen de reconstructie van een liefde, maar tevens de ontwikkeling van haar wraakactie die even verrassend als voor de hand liggend is.
Bedrieger bedrogen
Niet meer dan twee uur heb je nodig om dit verrukkelijke boek te lezen. Het is misschien niet fijn voor Corinne Koole om te lezen dat Liza een fors deel van haar verhalen inmiddels verzint. Na jaren op parkeerplaatsen, in groezelige wegrestaurants, hotels of cafés haar gesprekken over geheime relaties te hebben gevoerd, beschikt ze over een schat aan informatie en kennis om de verhalen ook zonder de persoon op te tekenen. Geen hond die het merkt. Als het om bedriegen gaat, kan Liza er ook wat van.
‘Het is wellicht wat uit de hand gelopen, ik verzin nu een op de drie interviews en als niemand het verschil merkt, wordt het leven verdraaid licht. Het is toch geen zwaar bedrog. Iedereen wil weten hoe anderen dat voor elkaar krijgen, onzichtbaar zijn en ermee wegkomen.’
Het is een mooie vondst van Reisel om Liza de reflecties op haar leven en haar relatie in de duisternis en koelte van het nabijgelegen aquarium te situeren. In de stroperige bewegingen van de zebra- en koffervisjes glijdt de tijd daar allicht langzamer voorbij en kan Liza de verschillende strategieën hoe ze wraak zal nemen de revue laten passeren.
Symboliek alom, daar is Reisel goed in. Desondanks is het verhaal met die ene persoon te weinig diepgravend, te summier. Het lukt de schrijfster niet de bedrogen Liza over haar onderdanige houding heen te laten stappen. Haar observaties over de nieuwe familie van haar man zijn te lief, te afstandelijk. Ze blijft de journalist die haar slachtoffers leegknijpt, maar zelf buiten schot blijft. Zelfs in haar woede om zijn schandalige ontrouw is passie de grote afwezige. De bijfiguren, de brave suppoost Jesse Maduro in het aquarium, de zebra- en de poetslipvissen, zijn te marginaal om het verhaal interessant te maken. Je zou willen dat Wanda Reisel haar verhaal begonnen was om zeven uur, als de overspelige dokter thuiskomt. Nu blijft de lezer in het ongewisse over de uitwerking van haar wraakscenario. Wraak kan zoet zijn, maar een beetje meer peper had niet alleen Liza’s relatie, maar ook Liefde tussen 5 en 7beslist goed gedaan.
