"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Linda. Het opvoedboek

Dinsdag, 15 januari, 2019

Geschreven door: Linda de Mol
Artikel door: Carmen Meuffels

Tuchtigen die kinderen

[Blog] Het is een verzameling columns (28 stuks) van vrouwen, moeders. Saskia Noort, Sylvia Witteman, Daphne Huineman, Jossine Modderman, Els Rozenbroek, Jolanda aan de Stegge, Corine Koole, Margot Jamnisek, Renée Lamboo, Marleen Janssen, Liesbeth Wytzes en José Rozenbroek schrijven over uiteenlopende onderwerpen die met kinderen te maken hebben. Van bijkomen van de bevalling tot het online (seks)leven van pubers, van samen slapen tot drugsgebruik.

Mijn persoonlijke favoriet

We beginnen positief, namelijk met mijn favoriete column, ondanks zijn pijnlijke herkenbaarheid (of misschien juist daarom). Geschreven door Saskia Noort met als titel “Een schop onder je kont kun je krijgen”:

De ellende begint al bij de bevalling. (…) Pijn moet het doen, want zonder pijn hecht je je niet aan het vijf kilo wegende wurm dat je vaginawand zo uitlubbert dat je een grootverbruiker van Depend zult worden, om over andere intieme kwalen maar te zwijgen. Fietsen zal nooit meer hetzelfde zijn en fietsen dat zul je moeten doen, dagelijks, door weer en wind, op een bakfiets waarin je megababy als een vorst op zijn troon zit, beschermd tegen zon en regen, voortgeduwd door jou, ploetermoeder, van babyzingen naar babymassage naar babyzwemmen. Maar goed, daar zijn we nog niet. Je megababy ligt op je borst, hapt naar je tepel en bijt zich gulzig vast terwijl de vroedvrouw je van onderen weer aan elkaar naait. Welnee, daar is helemaal geen verdoving voor nodig! Dat gebied is toch helemaal verdoofd door het baren en bovendien, je ligt toch te genieten van de eerste borstvoeding! Nou dan! (…) Nee hoor, jij doet het anders, jij doet het zoals het moet van Beatrijs Smulders. Je wikkelt je baby in een doek en bindt hem op je lichaam. Je geeft hem onbeperkt toegang tot de tiet en je eet uitsluitend nog gekookte snijbonen en gestoomde kipfilet, het Bergen-Belsendieet ter voorkoming van darmkrampjes bij de baby, hoewel hij evengoed darmkrampjes heeft, en daarom sta je de hele dag met je lichaam heen en weer te zwaaien, het kind stevig tegen je aan gebonden, nekhernia negerend, waar jij steeds magerder wordt, wordt de baby steeds vetter, hoewel zij van het consultatiebureau denkt dat hij toch niet genoeg voeding krijgt, gezien zijn vele huilen. Dat jij ook veel huilt, doet er niet toe. Dat zijn kraamtranen, die horen erbij. Heugelijk nieuws is wel dat je gerust weer seks mag hebben. Net waar je zin in had.”

Schrijven Magazine

Dit lees ik graag. Lekker sarcastisch, en vooral realistisch in het benadrukken dat het heus niet alleen maar rozengeur en maneschijn is, zo’n bevalling. En het hele ouderschap ook niet.

Doe normaal

Hoewel de columns dus over zeer uiteenlopende onderwerpen gaan en de uitdagingen van het opvoeden van een kind vanaf de geboorte tot in de puberteit bespreken, hebben ze wel iets met elkaar gemeen, namelijk de onderliggende moraal (ook genoemd in het voorwoord): “Doe effe normaal zeg”. Kinderen raken niet getraumatiseerd als je ze eens een keer flink straft wanneer ze dat verdienen – het is niet vanzelfsprekend dat tieners urenlang doorbrengen op hun kamer achter de computer zonder dat pap & mam ook maar enig idee hebben wat ze daar uitspoken. Hou je kinderen in de gaten, let op ze, maar sla er niet in door – dat is de boodschap. Een boodschap waar ik me helemaal in kan vinden (al heb ik soms zelfs de neiging om wél door te slaan in mijn betrokkenheid, maar alles is een leerproces;) ).

Geniet, maar met mate

Ik heb het boek in twee dagen uitgelezen. Dat zou ik niet per se aanraden. De dikke laag sarcasme die over veel columns heen ligt is leuk, maar begint na een paar stukjes wel voorspelbaar en/of ergerlijk te worden. En het feit dat er soms feiten en zelfs getallen uit ‘een onderzoek’ aangehaald worden om een argument kracht bij te zetten, zonder naar dat onderzoek te verwijzen, daar kan ik ook niet zo goed tegen. Als je dan toch een semi-wetenschappelijk stuk wilt schrijven, ken en deel je bronnen dan ook.

Lees je het echter niet in één ruk uit maar af en toe een stukje, dan is LINDA. Het opvoedboek absoluut vermakelijk, en meer dan dat: het is bij vlagen ook leerzaam.

Beter dan te doen wat ik deed is dus om het boek aan te schaffen, de eerste column te lezen wanneer je je bevalling min of meer verwerkt hebt, en de rest er nog eens bij te pakken wanneer die pasgeboren baby die je een nekhernia bezorgt een stiekem naar porno kijkende puber geworden is.

Eerder verschenen op Mothers and sons