Porno voor mannen op leeftijd
[Recensie] Bij dit boek zat een aandoenlijk briefje van de auteur, of we zijn verhalenbundel Lustige streken wilden recenseren, maar hij begreep als het er niet van kwam. Of ik dan zo vriendelijk was om het boek terug te sturen. Er zaten keurig 3 postzegels bij. Het boek kwam op de grote hoop terecht en ik vergat brief en postzegels. Deze kerst bij wat opruimen zag ik het weer, dan maar lezen en recenseren, anders had ik maar eerder moeten reageren. De auteur is overigens geen onbekende in het genre, Willem van Batenburg was regisseur van de eerste ‘volwassen’ Nederlandse pornofilm Pruimenbloesem en nog zoveel meer.
Nu heb ik geen grote ervaring met het lezen van pornografie, ik wil me zeker geen kenner noemen. Tijdens de studententijd wel het een en ander onderzocht, maar dan met name de donkere versie van het genre: Marquis de Sade, Leopold von Sacher-Masoch, Georges Bataille. De combinatie van het kwaad en seksualiteit is sociologisch en filosofisch interessant. Ook een aantal andere stoute verhalen uit de tijd van de Verlichting passeerde de revue. Toen waren filosofen vaak ook vrijdenkers. Als puber las ik de onvermijdelijke ondeugende verhaaltjes van Louis Paul Boon, zoals Mieke Maaike’s obscene jeugd. Ik vond ze uiterst vermakelijk en ze zijn toch vooral humoristisch bedoeld. Een van de standaard biografische feiten over Boon is dat hij de verhalen over Mieke Maaike schreef om alle fans uit katholieke kring die zich aandienden na zijn indrukwekkende roman Pieter Daens met daarin een glansrol voor een katholieke priester die het voor de arbeiders opnam van zich af te stoten. Waar pornoverhaaltjes niet al goed voor kunnen zijn. Daarna kwam onder invloed van goede vriendinnen nog een aantal vrouwelijke pornografen langs, zoals Anaïs Nin. Leerzaam en misschien eerder poëtisch dan pornografisch. Porno lezen voor de opwinding, nee daarvoor heeft het genre me nooit kunnen bekoren.
Maar wat niet is kan nog komen, dus toch met frisse moed ben ik aan Lustige streken begonnen. Ik moet zeggen, er zitten een paar leuke vondsten in het boek en het bevat zeker een aantal onverwachte wendingen, die je met gemak literair zou kunnen noemen. Maar over het algemeen zijn de verhalen toch eerder slaapverwekkend dan opwekkend. Dat komt vooral doordat de boeken geschreven zijn vanuit een vrij traditioneel idee van mannen over vrouwen, of liever hoe sommige mannen vrouwen zouden willen zien. Alle vrouwen die Van Batenburg opvoert zijn permanent supergeil en lussen er wel pap van, ze willen niets liever dan er keer op keer voor zorgen dat de mannen in het boek aan hun trekken komen. Blijkbaar zit zo de fantasiewereld van de schrijver in elkaar. Neem het verhaal Heet katje in het donker, waarin ene Hans wordt opgevoerd die elke vrijdagavond in zijn eentje naar de bioscoop gaat. Op een avond komen er een man en vrouw naast hem zitten. De vrouw begint hem te betasten en Hans geniet ervan. Vervolgens krijgen we detailbeschrijvingen hoe het drietal zich tijdens de film vermaakt en de mannen klaarkomen, o ja en de vrouw ook (dat dan wel). En dan komt het slot van het verhaal waarin onze pornograaf vertelt dat het drietal nog heel vaak zo samen tijdens de film op vrijdagavond aan het seksen slaan. Het eindigt met een flauw grapje en klaar. Lustige streken in een zin samengevat: Een vreemde situatie opvoeren om dan wat seksscènes te beschrijven en dat 14 verhalen lang. Voor de liefhebbers.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
