Sprookjes bevorderen de genezing van een baby-eekhoorn
[Recensie] Wie vertelt er aan een baby-eekhoorntje nou het sprookje over het meisje met de zwavelstokjes? Dan ben je toch niet goed bij je hoofd? Maantje (ze wordt alleen Amani genoemd als haar ouders boos zijn, één keer per jaar ofzo) begrijpt er niks van. Je vertelt een uit het nest gevallen diertje toch niet zo’n zielig verhaal over kou en eenzaamheid? Haar moeder dus wel. Die heeft een halve nacht naast het eekhoorntje, dat plotseling in de tuin lag, in het gras gelegen.
Hartstikke lief natuurlijk maar wat moeten ze verder met het diertje? Ze brengen het naar de egelopvang en daar knapt Dori zienderogen op. Vooral de sprookjes die Maantje voor hem schrijft, bevorderen het genezingsproces enorm. Haar vader helpt met het schrijven en de medewerkers van de egelopvang laten weten hoe Dori reageert op het verhaaltje over de prins die met Dori trouwt en met wie hij kindjes met witte staarten krijgt.
Sjoerd Kuyper schreef een voorleesverhaal over volwassenen die zich uitermate goed verplaatsen in de denk- en fantasiewereld van jonge kinderen. Dat begint natuurlijk bij de schrijver zelf die allang heeft bewezen in de hoofden van kinderen te kunnen kruipen zonder op de knieën te gaan zitten. Alice Hoogstad verbeeldt het verhaal in prenten die dichtbij de tekst blijven maar meegaan in de fantasiewereld van Maantje en er net weer een andere draai aangeven. Kleurrijk en warm en dat past bij het verhaal, want Maantje vraagt zich hoe je in in twee dagen en één nacht zo ontzettend veel van iemand kan gaan houden.
Het is niet zozeer de orginaliteit van het verhaal, maar de vertelkunst waarmee Kuyper het naar een hoger plan tilt. Beeldende omschrijvingen (de staart van de eekhoorn is “zo groot als de snor van een reus”) en de belangrijkste karakters sprankelen door hun dialogen met lichte ironie, plagerijtjes en humor. Hij voert een gekleurde vader op waarvan de afkomst nauwelijks een rol speelt. Als Eekhoorn Dori verhuisd is naar Friesland hebben ze het over ver weg en dichtbij. Vader zegt dat hij een broer in Suriname heeft. Hoe ver weg dat ook is, het is toch echt zijn broer. Waarop haar moeder zegt: “En jij hebt een eekhoorn in Gaasterland, en dat is echt jouw eekhoorn.”
Het is een slimme vondst om Maantje sprookjes voor haar eigen baby-eekhoorn te laten schrijven waardoor ze een glansrol krijgt in haar eigen verhaal.
—
Eerder verschenen op Jaapleest
