"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Maar eerst ving ik een monster

Zaterdag, 8 februari, 2020

Geschreven door: Tjibbe Veldkamp, Kees de Boer
Artikel door: Rita Pontororing

Uitstellen

[Recensie] Voorlezen vóór het naar bed gaan is een ritueel waar menig kind graag gebruik van maakt om tijd te rekken. Een hele stapel boeken meenemen naar bed en dan hopen dat alle boeken worden voorgelezen, is vaak een ijdele hoop.

Tjibbe Veldkamp speelt met dit uitstellen van slapen gaan door het jongetje uit dit boek op een originele wijze dat voorleesmoment te laten verschuiven. Het jongetje probeert tijd te rekken door te vertellen “Maar eerst ving ik een monster.” Er volgt een vraag en antwoordspel waarbij het jongetje telkens een reden verzint om het verhaal te verlengen zodat het voorlezen lekker lang gaat duren. De voorlezer gaat daar op in maar probeert natuurlijk het voorlezen te beëindigen.

Zoals de titel onthult, komen er monsters voor in het boek. Weliswaar zien ze er als vreemde gedrochten uit maar ze ogen heel grappig en …. niet eng. De illustraties in het verhaal nodigen uit om er uitgebreid naar te kijken. De teksten zijn minimaal maar die kunnen aangevuld worden met eigen vondsten van smoesjes door de kinderen die worden voorgelezen. Het is duidelijk een interactief verhaal. Zo moet het ook voorgelezen worden. Kleine opmerkingen die bij de voorlezer horen als: “Nee toch?” “Nietes! Dat verzin je!” maken de interactie levendig. En als de voorlezer denkt, nu kan ik een eind breien aan het verhaal, roept het jongetje nog een keer dat hij een monster moet vangen.

Deze herhaling vinden kinderen erg leuk. Net als ze verwachten dat er wéér een monster gevangen moet worden, komt er een ander soort monster en daarna krijgt het verhaal een verrassend einde. Dat nog geen einde is, want er volgen nog een aantal bladzijde wat weer zorgt voor verbazing: “Huh?”

Hereditas Nexus

De dialoog tussen het jongetje en de voorlezer is te zien in het verschil in lettertype, cursief en rechtopstaand. Dit vergemakkelijkt natuurlijk ook het voorlezen.

Voor hele jonge kinderen komt de essentie van het verhaal niet helemaal over. Dat het jongetje een poging doet om het slaapmoment uit te stellen, is een beetje moeilijk te begrijpen. Het gaat over monsters en dat is altijd leuk. En wat eveneens belangrijk is, is dat kinderen helemaal in het verhaal getrokken worden, dat ze het verhaal meebeleven.

En daar is Tjibbe Veldkamp goed in geslaagd, een dialoog op een originele wijze in dit voorleesboek te verwerken. Ook al begrijpen kinderen de inhoud niet helemaal, het is een grappig boek. Mede door de leuke illustraties.

Benieuwd of het monster eindelijk gevangen wordt? Dat is ook zo leuk in dit boek. Het slot. Ongewoon en origineel.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Boeken van deze Auteur: