Tot die fatale zondag 30 juli 1944, waarop één kogel voor een tragedie zorgt…
[Recensie] In het kleine dorpje Meenbeek kabbelt het leven rustig door tijdens de Tweede Wereldoorlog. Natuurlijk zijn er plaatselijke collaborateurs die de spanningen in het dorpje op scherp zetten, maar op een paar schermutselingen na gebeurt er niets spectaculairs.
Marie Pauwels woont in Meenbeek en is in 1944 net zestien jaar geworden. Ze droomt van een avontuurlijk leven met meer passie. Ze wil een beetje als haar beste vriendin (en schoonzus) Mira zijn die niet zo preuts is. Samen met Mira, haar broer Fiele en zijn beste vriend Nolle vermaakt Marie zich best. Er begint zelfs een ontluikende liefde te ontstaan met Nolle en het leven lacht haar toe.
Wanneer er een Canadese bommenwerper vlakbij het dorp neerstort en de inwoners van Meenbeek de piloot helpen onder te duiken, krijgen de inwoners wel degelijk met de Duitsers te maken. De spanningen tussen de zwarten (aanhangers) en witten (tegenstanders) lopen steeds verder op en ook Marie en haar vrienden blijven in een confrontatie niet buiten schot.
Jong en naïef
Zoals de titel al doet vermoeden blijft Marie niet het kleine naïeve meisje die de Tweede Wereldoorlog zonder kleerscheuren weet de doorlopen. Haar codenaam Jeanne verwijst naar haar Jeanne d’Arc, iemand waarvoor ze veel bewondering heeft en haar in zware tijden ook houvast biedt. Om deze link nog duidelijker te maken wordt het verhaal afgewisseld met dagboekfragmenten en quotes uit het boek van Jeanne ‘d Arc. Omdat de gebeurtenissen onder haar codenaam niet centraal staan in het boek, maar juist de gevolgen van deze daden zijn de quotes niet echt een toegevoegde waarde.
Marie wordt snel volwassen; ze moet ook wel om te overleven. Van het naïeve meisje blijft er niet veel over. Vooral voor jonge lezers is Marie, codenaam Jeanne een leerzaam boek over de leefomstandigheden in de Tweede Wereldoorlog. Dat lijkt ook met motief van Marc de Bel te zijn: een een waarheid berust verhaal vertellen én lezers kennis en informatie meegeven over de Tweede Wereldoorlog. Een oorlog die niet vergeten mag worden nu de hoeveelheid mensen die het daadwerkelijk hebben meegemaakt steeds minder wordt.
Toenemende spanning
Na een ietwat traag begin, volgen de ontwikkelingen elkaar in een rap tempo op. De omgeving en het leven van Marie zijn ook aan grote veranderingen onderhevig waardoor de naïviteit van Marie verdwijnt. Met deze ontwikkeling wordt het verhaal beter en loopt het vloeiender. Wanneer je dit punt hebt bereikt is het ook moeilijk om het boek weg te leggen, je wilt weten hoe het verder gaat met Marie, Mira, Fiele en Nolle.
Zoals hierboven al geschreven is Marie, codenaam Jeanne het derde deel van de trilogie. Ondanks dat dit deel best gelezen kan worden zonder de andere delen te lezen zou ik je toch aanraden om bij het begin te beginnen. In het boek worden namelijk bepaalde gebeurtenissen uit de vorige delen aangehaald. Bereid je als Nederlander voor op bepaalde typische Belgische termen zoals ‘nonkel’ en ‘foto trekken’, maar bereid je ook voor op een verhaal met een prettige, toegankelijke schrijfstijl die wat traag op gang komt maar je vervolgens zeer aangenaam verrast!
—
Eerder verschenen op Boekenz
