"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Mary John

Zaterdag, 7 mei, 2022

Geschreven door: Ana Pessoa
Artikel door: Jaap Friso

Júlio Piraat zou haar eerste en laatste zijn

[Recensie] Maria kent Júlio vanaf haar kindertijd. Ze groeien op in dezelfde buurt en brengen een groot gedeelte van hun jeugd samen door. Als ze naar een andere stad verhuist blijft ‘Júlio Piraat’ altijd in een hoekje van haar gedachten. Op haar zestiende schrijft Maria in een lange brief over haar gevoelens en herinneringen. Ze biecht de verliefdheid voor hem op, waarover ze nooit vertelde toen ze nog met elkaar omgingen.

Het levert een bijzondere en interessante, zij het niet helemaal geslaagde, jeugdroman op. Mary John valt alleen al op door het boek uit het Portugees is vertaald en dat is vrij zeldzaam. Illustrator Bernardo P. Carvalho drukt met zijn eigenzinnige illustraties een grote stempel op het boek dat bij zijn eigen uitgeverij is verschenen. Carvalho is mede-eigenaar van Planeta Tangerina dat in 2013 tot de beste kinderboekenuitgever van Europa werd verkozen. Mary John heeft iets weg van een graphic novel (het boek dat ze erna samen maakten is dat ook echt) met veel blauwe illustraties die nadrukkelijk en opvallend zijn maar aan het eind van de streep niet veel toevoegen aan het verhaal.

Een lange brief van bijna 200 pagina’s waarin Maria terugkijkt op die kindertijd, op misschien wel haar eerste grote liefde en de hoop en verwarring die daarbij hoort. Maria ging ervanuit dat ze samen met Júlio oud ging worden. “In mijn hoofd was jij mijn eerste en mijn laatste.” Er gebeurde nooit iets op het amoureuze vlak maar de relatie was wel speciaal. Of zoals een vriendinnetje uit die periode het verwoordt: ze waren geen stelletje maar ook niet gewoon buren of vrienden. De sexy Liliana met haar navelpiercing betrad het pleintje. Júlio keek er naar met open mond en deelde zijn gevoelens met Maria. Pijnlijk natuurlijk maar zo gaan die dingen. Je denkt dat je gaat trouwen maar hij is met heel andere dingen bezig.

De situaties en gevoelens zijn herkenbaar en voor een deel raak opgeschreven. “Een deel van mij wilde dat je een man was, terwijl het andere wilde dat je nog altijd dat jongetje was dat in het zand zat te wroeten.” Dat ze pas verder kan met haar leven als ze deze periode heeft verwerkt en Júlio los kan laten, is wel erg groots en dramatisch neer gezet. Kom op, ze waren kinderen en ze is nu zestien. Natuurlijk werkt de kindertijd door op de rest van je leven maar Pessoa maakt niet genoeg inzichtelijk waarom de invloed voor Maria zo groot is.

Boekenkrant

Eerder verschenen op Jaapleest.nl

Mary John