"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Meisje met negen pruiken

Vrijdag, 16 februari, 2007

Geschreven door: Sophie van der Stap
Artikel door: Daan Stoffelsen

Lief dagboek, niet meer

Alsof het niet genoeg was dat een verhaal waar was, alsof fictie al te veel greep had op de werkelijkheid, is men begonnen waar gebeurde verhalen te schrijven. Over het algemeen zijn dat zeer onwaarschijnlijke verhalen. Het is ook verwarrend: verhalen die bij wijze van spreken bij de buren of, godbetert, in je eigen huis hadden kunnen plaatsvinden, zijn verzonnen, en dan zijn verhalen over Spoorloos-achtige herenigingen en wonderbaarlijke opstandingen waar?

Meisje met negen pruiken is een waar verhaal. Het is onwaarschijnlijk, maar het is echt gebeurd. Sophie, een meisje van begin twintig blijkt kanker te hebben, een kinderkanker die nog bijna nooit bij volwassenen is aangetroffen. Een rigoureuze behandeling wordt ingezet met chemo’s en bestraling. Het meisje wordt kaal en ziek maar besluit haar oude leventje niet op te geven. Ze koopt pruiken, negen in totaal, en blijft feesten, flirten en op vakantie gaan. En ze overleeft het. Ze blijkt een wijzer en gelukkiger meisje te zijn geworden.

Sophie zet haar leven voort met pruiken uit de theaterwinkel, is Oema, of Pam, Stella, Sue, Daisy, Blondy, Platina, Lydia of Bébé. Alle negen de pruiken èn het korte kopje van Sophie zelf staan op het omslag van het boek, en minstens één, maar waarschijnlijk meer ben je al tegengekomen in je dag- of maandblad of op tv. Met elke pruik is ze iemand anders, maar steeds blijft ze vrouwelijk, niet een kale zieke. Het is haar bescherming. Ook als ze naast een ziekte een liefdesleven blijkt te hebben.

‘Zoenen, knuffelen en vrijen. Passie en seks. Toch nog maar even langs bij mijn pruikenwonder om wat extra plakkertjes te kopen en zo mijn pruiken wat seksbestendiger te maken. Zonder pruik vrij ik niet, mijn haar ligt altijd op de rand van het bed. Ik vind het nog moeilijk me helemaal te laten gaan bij Rob, uit angst dat hij schrikt voor de bagage die ik mee naar bed neem. Ik leef zo in mijn eigen wereld. Misschien dat ik daarom ook wel zo aan mijn pruiken vasthoud, die kale kop is zo confronterend.’

Boekenkrant

Die eigen wereld bestaat uit een aantal ziekenhuizen, een paar huizen en cafés in Amsterdam, knappe dokters, lieve zusters, lieve familie, goede vrienden. En ze kotst, ze feest
(naast de standaard chemicaliën neemt Sophie ook partydrugs), ze vreest het ergste en flirt het leukste. Eigenlijk is Sophie van der Stap een heel gewoon meisje, met een heel gekke ziekte en een unieke, tweevoudige remedie: chemo’s en pruiken. Het boek van haar verhaal is ook heel gewoon. Het is eigenlijk net een dagboek.

Dagboeknotities en weblogs (in dit geval http://www.sophieblog.com/) werken goed als basismateriaal voor waar gebeurde verhalen. Ze geven structuur, en een levendige, realistische smaak aan het verhaal. Maar ze hebben bewerking nodig, en die ontbreekt aan Meisje met negen pruiken. Meer passages als bovenstaande springen van de hak op de tak en hele verhaallijnen verdwijnen of verschijnen plots. Waar zijn Sophies ouders gebleven? En waarom komt er nog een heel verhaal over schrijverschap en media-aandacht bij? Waarom komt het schrijnende verhaal van terminale lotgenote Chantal pas aan het eind? Naast de negen pruiken, Chantal, een hele trits behandelende knappe artsen duiken er regelmatig nieuwe personages op, meestal verplegend, ziek of aantrekkelijk, die na een of twee vermeldingen verdwijnen. Maar de enige die echt uit de verf komt is Sophie, in haar eigen, kleine wereldje. Goed, het zal allemaal wel waar zijn, maar heel overzichtelijk is het niet, en het verhaal wordt er niet sterker van.

Meisje met negen pruiken (waarom eigenlijk zonder lidwoorden?) had zoveel meer kunnen zijn. Het had meer vragen kunnen oproepen over liefde en dood, over ziekte en identiteit, over angst en fantasie. Het had meer kunnen zijn dan een hype en een waar gebeurd verhaal.


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.