Tiener en psycholoog testen elkaar overtuigend uit
[Recensie] Mocht je niet van boeken houden die in de ik-vorm geschreven zijn, dan is deze toch absoluut de moeite waard. De schrijver gebruikt veel dialogen om de personages sterker te laten overkomen. Meisje zonder verleden is deel van een serie, maar als je niet weet, merk je het pas bij het nawoord. Het verhaal gaat over een uitgehongerd, vies meisje dat wordt aangetroffen in een huis waar zich een afschuwelijk drama heeft afgespeeld. Niemand weet wie ze is, hoe oud ze is. Een vermiste persoon is ze niet. Zelfs een DNA test geeft geen uitsluitsel.
Opgesloten in een jeugdinstelling
Als ze weigert te praten over wat er gebeurd is., wordt ze opgesloten in een jeugdinstelling, waar de naam Evie Cormac krijgt. Maar ze heeft een gave. Ze weet precies wanneer iemand liegt. En in haar omgeving vertelt niemand de waarheid. Zes jaar later beweert Evie dat ze achttien is en klaar is om op zichzelf te gaan wonen. Psycholoog Cyrus Haven moet bepalen of ze zelfstandig genoeg is om het buiten de instelling aan te kunnen.
Meisje zonder verleden is geschreven vanuit twee perspectieven: die van de psycholoog Cyrus Haven en van Evie Cormac. Het verhaal speelt zich af in Nottingham en refereeert met enige regelmaat aan het wereldberoemde verhaal van Robin Hood, wat een leuke bijkomstigheid is.
In haar hoofd kruipen
De schrijver kruipt in de huid van deze twee personages. Beiden hebben behoorlijk veel meegemaakt. Het leeftijdsverschil tussen de psycholoog en het meisje is duidelijk merkbaar. De schrijver laat duidelijk merken hoe beiden over elkaar denken. Hij weet hoe een psycholoog zijn vragen stelt en de feiten en waarnemingen uitlegt.Tegelijkertijd is hij de tegendraadse Evie en kruipt hij ook in haar hoofd. Alsof je als lezer naast de personen staat. Hierdoor kun je je als lezer goed inleven.
Meisje zonder verleden smaakt naar meer door de manier waarop de schrijver zijn personages heeft neergezet. Naar verwachting zal de rest van de serie dus ook zeer goed zijn en in dit geval wel bewezen dat ze heel los van elkaar te lezen zijn. Daar is niet elke schrijver toe in staat.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
