Het systeem laat geen gekte toe
[Recensie] Voor het eerst wordt de jaarlijkse Maand van de Filosofie in april begeleid door een kinderboek, dat dan weer niet door een kinderboekenauteur werd gschreven. Abdelkader Benali schreef Mijn broer en ik, dat alleen al vanwege de fraaie cover de schamele € 3,95 waard is.
Amira is het zat dat haar broer Adam nooit meegaat naar het zwembad, en de hele dag computerspelletjes speelt. Hun ouders lijken daar vreemd genoeg dan weer geen moeite mee te hebben. Hij zou allergisch zijn voor chloorwater. Het lukt Amira haar broer er op een bloedhete dag van te overtuigen om lekker te gaan zwemmen. Aanvankelijk is dat heel plezierig maar dan gaat Adam ineens vreemd doen en rare dingen zeggen. “Gek is wat jij gek vindt. Het systeem laat geen gekte toe.”
De lezer heeft dan al in de gaten dat Adam geen mens van vlees en bloed is maar door techniek wordt aangedreven. De broer van Amira is een robot maar dan wel één die akelig veel op een kind lijkt en bijna net zo functioneert. Al moet hij wel iedere maand gecheckt worden en is hij niet helemaal waterdicht. Benali beschrijft in een gestructureerd verhaal hoe dicht de robottechniek de werkelijkheid kan benaderen. De ontwikkelingen in de robotica gaan zo snel dat dit surrealistische gegeven steeds dichterbij komt.
Benali trapt niet in de valkuil er een educatief of belerend themaboekje van te maken. Aan de andere kant werpt hij weinig concrete vragen of serieuze dilemma’s op, waardoor het vanuit filosofisch perspectief wat aan de magere kant is. Maar de bedoeling was om aan het denken te zetten en dat is gelukt. Met als belangrijkste vraag of een robot een volwaardige broer zou kunnen zijn.
—
Voor het eerst verschenen op Jaapleest
