"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Mijn leven met Charles Manson

Zaterdag, 12 mei, 2018

Geschreven door: Deborah Herman
Artikel door: Nico Voskamp

Read all about it!

[Recensie] Na jarenlang zwijgen besloot Dianne Lake (1953) haar verhaal te doen. Samen met journaliste Deborah Herman tekende ze het bizarre stukje verleden van haarzelf op waarin ze jarenlang een verhouding had met Charles Manson. Op haar veertiende werd ze één van zijn meisjes, en op haar zeventiende kreeg hij dankzij haar getuigenis levenslang. Dat alles staat in een 397 pagina’s tellend boekwerk, een sensationeel verhaal dat in een roddelblad niet zou misstaan. Als het actueel was. Wat het dus niet is. Waarom dan nu pas deze openheid van zaken?

Dat zit zo: Dianne kreeg in 2008 een telefoontje van privédetective Paul Dostie, die wilde gaan zoeken bij de Barker Ranch. Dat was de plaats waar de Manson-volgelingen die nog over waren na de moorden, zich hadden schuilgehouden. Dostie ging daar zoeken omdat hij naar aanleiding van zijn research al wist, dat hij daar onopgeloste zaken zou vinden. Begraven mensen om precies te zijn.

Hij belde Dianne om aan te kondigen dat dit groot nieuws zou worden, waarbij ook Dianne’s rol belicht zou worden en ze kon rekenen op aandacht van de pers. Ze mocht zelf kiezen wat ze daarmee zou gaan doen met betrekking tot haar familie. Kernachtiger gezegd: ze had geen andere keus dan het verhaal te vertellen aan haar kinderen, wat ze blijkbaar nog nooit had gedaan. Zo komt het dat in 2018 dit boek uitkomt en de langzamerhand erg uitgekauwde Charles Manson-historie nog een keer oprakelt.

Wat voor soort boek is het? Een heel langgerekt sensatieverhaal. Eerst die omslag, met foto van de jonge Dianne en de beroemde ‘crazy face’ foto van Manson daarnaast. Dan de titel daarboven: Mijn leven met Charles Manson in rode kapitalen. Een dikke bundel foto’s middenin het boek. Voor de beeldvorming: als je drie tabloids neemt, twee kappersbladen, één tv-roddelrubriek waarvan ik de naam niet zal noemen omdat het RTL Boulevard is, en de krant van wakker Nederland, je kiest daar blind vier of vijf verhalen uit, mixt die met flink aanstootgevende foto’s, zet er in chocoladeletters een paar koppen boven. Dan heb je dit boek.

Boekenkrant

Dan het verhaal. Dianne lijkt daarin te goeder trouw te zijn. Ze doet haar verhaal openhartig met veel nadruk op haar blijkbaar hervonden liefde voor Jezus, en het onrecht haar aangedaan. Dat haar onrecht is aangedaan zal niemand ontkennen. En bij de aard van dat onrecht kan iedereen die in de verte de waanzinnige gedachtewereld van Manson kan bevroeden, zich iets bij voorstellen. Een wonder voor Dianne – en goed voor haar – dat ze zichzelf aan haar eigen haren uit dat moeras heeft getrokken.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles en op Nico’s recensies