"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Misschien nu

Zaterdag, 13 maart, 2021

Geschreven door: Colleen Hoover
Artikel door: Minca Huiberts

Dat is precies wat Maggie nodig heeft, althans dat denkt ze…

[Recensie] Ridge en Sydney hebben elkaar gevonden en kunnen hun geluk niet op. Maar Maggie blijft nu alleen achter. Ze heeft overigens genoeg aan haar hoofd met haar taaislijmziekte en een bucketlist die ze wil afwerken. Terwijl ze aan de eerste opgave bezig is, skydiven, ontmoet ze Jake. Hij is stoer, heeft een passie voor sport en laat zich niet zomaar remmen. Dat is precies wat Maggie nodig heeft, althans dat denkt ze.

Het verhaal start direct met een aangename verrassing. Na de proloog blijkt namelijk dat het verhaal vanuit verschillende perspectieven is geschreven waardoor er ook nog een inkijkje wordt gegeven in het leven van Ridge en Sydney na de gebeurtenissen in Misschien ooit. Hun communicatie is nog net zo wonderbaarlijk en prachtig als het in het andere verhaal werd beschreven. Deze twee personen lijken echt voor elkaar gemaakt en vullen elkaar perfect aan. De hoofdstukken vanuit hun perspectieven geschreven zijn daarom ook erg luchtig. Vol verliefdheid, het schrijven van liedjes en dankbaarheid dat ze nu eindelijk samen kunnen zijn.

Aan de andere kant brengt Maggie’s perspectief een donkerdere en negatievere laag in het verhaal. Ze is nog niet zo lang geleden haar vriendje kwijt geraakt met wie ze zes jaar een relatie heeft gehad. Toch weet ze zichzelf op te pakken en verder te gaan met haar leven, ondanks dat ze niet weet welke dag haar laatste zou kunnen zijn door haar ziekte. Maar dan ontmoet ze Jake. Het perspectief van Maggie is dan wel duisterder, maar het is wel spannend en nieuw. Ondanks de vier verschillende perspectieven blijft het verhaal goed te volgen en hierdoor gebeurt er genoeg om het verhaal interessant te houden. Ook Warren, Brennan en Bridgette komen regelmatig langs, waardoor een goede dosis humor op z’n tijd ook niet ontbreekt.

De auteur is een samenwerking aangegaan met muzikant Griffin Peterson. Aangezien Sydney en Ridge allebei muziek schrijven, komt dit ook regelmatig aan bod. Hij heeft hiervoor een unieke en bijpassende soundtrack gemaakt. Zo komen de nummers die zij spelen echt tot leven en dit geeft een extra laag in het verhaal. De momenten waarop ze samen liedjes schrijven zijn uiterst mooi en belangrijk. Aangezien Ridge doof is, maar toch muziek kan componeren. Het feit dat deze twee personages regelmatig aan bod kwamen, is wel verrassend. Aangezien dit officieel een toevoeging aan de serie was om Maggie ook een mooi afgesloten verhaal te geven. Maar dit gebeurt ook.

Boekenkrant

Maggie’s bucketlist is de leidraad in het verhaal, maar daaromheen gebeurt nog zoveel meer. Ze durft mensen niet zomaar in vertrouwen te nemen, omdat ze niet weet hoelang ze er nog zal zijn voor hen. Ze wil voorkomen dat ze op die manier iemand verdriet doet, maar doet op die manier juist zichzelf te kort. Dit wordt langzaamaan steeds duidelijker naarmate ze in een dal belandt. De innerlijke dialogen van Maggie waarin ze zichzelf aanspreekt of juist haar eigen situatie betreurd, brengen behoorlijk wat emoties met zich mee.

Desondanks is haar ziekte lang niet het enige waar haar verhaal om draait. Zo komt ook het prachtig uitgewerkte thema vriendschap om de hoek kijken. Dit verhaal laat je inzien dat een relatiebreuk lang niet het einde van een vriendschap hoeft te betekenen, maar dat er wel nog haken en ogen aan kunnen zitten. De uitwerking hiervan door Colleen Hoover is realistisch en aangrijpend.

Wat betreft de schrijfstijl is er niet veel veranderd. Heerlijke en makkelijk leesbare zinnen, niet te lange hoofdstukken en perspectiefwisselingen. Dit alles zorgt ervoor dat het verhaal heerlijk weg leest. Daar waar Misschien ooit en Misschien nooit regelmatig wat romantische en ook wel erotische momenten bevatten, focust dit verhaal zich meer op de dynamiek in een vriendengroep en de offers die daarvoor soms gemaakt dienen te worden. Komt er dan helemaal geen romantiek of erotiek in voor? Zeker wel, maar niet zozeer op de voorgrond. De momenten worden niet uitvoerig beschreven, maar in de tussentijd voel je de liefde vanuit verschillende personages wel opbloeien voor een anderen.

Een prachtig en ontroerende toevoeging aan de serie waar iedereen op heeft zitten wachten.

Eerder verschenen op My Winged Books