"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Nooit heb ik ooit

Zaterdag, 4 juli, 2020

Geschreven door: Joshilyn Jackson
Artikel door: Paula van Mourik

Engel of monster? Onthulling volgt op de finish 

[Recensie] Wie op zoek is naar een boek om in één ruk uit te lezen, moet beslist Nooit heb ik ooit lezen. Een goed geschreven en zeer origineel verhaal, dat begint als een roman en gaandeweg verandert  in een psychologische thriller vol achterdocht en dramatiek. 

Hoofdpersoon is Amy Whey. Zij heeft alles wat een vrouw zich kan wensen: een lieve man, twee kinderen, een leuke baan en een fijn huis. Dat is niet altijd zo geweest. Als vijftien jarig meisje heeft zij in 1991 iets heel ergs gedaan en die last draagt ze nog dagelijks met zich mee. Niemand in haar omgeving, zelfs haar echtgenoot, weet hier van. Het is Amy alles aan gelegen om dat zo te laten. 

Goed bewaard geheim

Op een avond, als Amy en haar buurvrouwen bij elkaar zijn gekomen voor hun maandelijkse leesclub, staat opeens de nieuwe buurvrouw op de stoep. Zij stelt zich voor als Angelica Roux en neemt direct de leiding op zich. Angelica Roux heeft iets fascinerends over zich waardoor de vrouwen aan haar lippen hangen. In plaats van het boek te bespreken stelt Roux voor om het spel ‘nooit heb ik ooit’ te spelen. Wat Amy niet weet is dat Roux op de hoogte is van Amy’s goed bewaarde geheim. Die avond blijkt dan ook dat Roux maar voor één persoon gekomen is, namelijk Amy. Roux zet Amy voor het blok: betalen of anders kent iedereen Amy’s goed bewaarde geheim. Maar wat Roux niet kan vermoeden is dat Amy terugslaat. En hoe!

Hereditas Nexus

Wat volgt is een kat-en-muisspel waarbij Amy en Roux niet voor elkaar onderdoen. Beiden zijn sterke vrouwen, maar ondanks dat blijft het onzeker wie de strijd gaat winnen. Dat is dan ook de kracht van Nooit heb ik ooit. Het verhaal houdt je daardoor van begin tot eind in zijn macht. 

Amy wordt als een sympathiek personage neergezet. Zij is zeer tevreden met het simpele leven dat ze leidt. Haar baan als duikinstructeur geeft haar veel voldoening. Haar stiefdochter is dol op haar en haar buurvrouwen, onder wie haar beste vriendin Charlotte, kunnen altijd een beroep op haar doen. Dat Amy een geheim heeft blijkt al vrij snel in het verhaal. Maar wat, dat is niet duidelijk.

Walgelijk monster

Beetje bij beetje geeft de auteur prijs wat Amy het ‘levende walgelijke monster van haar verleden’ noemt. Daardoor is het moeilijk om het boek weg te leggen, want je wilt gewoon weten wat er is gebeurd. Als lezer ga je je allerlei dingen in je hoofd halen wat Amy dan gedaan kan hebben. Hoe erg kan het zijn? En moet je haar nu aardig vinden of blijkt er een monster in Amy te schuilen? Wat betreft je empathie voor de hoofdpersoon hink je als lezer dus op twee gedachten. 

Het einde van Nooit heb ik ooit is met recht een grande finale te noemen. Zenuwslopend en met een plot dat je niet snel zal zien aankomen. Nooit heb ik ooit is een absolute aanrader die je veel spannende leesuren zal bezorgen.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles