Op de fiets door 30 landen in 2,5 jaar tijd
[Recensie] Noosh-e-Jaan is Perzisch voor ‘moge het je ziel voeden’. Een mooiere wens dan ons ‘eet smakelijk’. Tieme Hermans wilde ook weten wat mensen in Iran, het voormalige Perzië, eten en wat hun dromen zijn. Kortom, Tieme Hermans wilde reizen. Heel langzaam over de hele wereld reizen. In 2011 hakte hij de knoop door en ging op pad. Zonder geld en zonder spullen trok hij de wijde wereld in. Nou ja, zonder spullen. Hij ging op de fiets en had een tentje en wat kampeerspullen bij zich. Maar dat was het dan ook wel.
In 2,5 jaar tijd fietste hij van Zwolle naar Bali en doorkruiste meer dan 30 landen. Het zal duidelijk zijn dat je tijdens zo’n reis de nodige avonturen beleeft en Tieme vertelde op de radio regelmatig over zijn avonturen. Die praatjes waren zo’n succes dat een boek niet uit kon blijven.
De insteek van Noosh-e-Jaan, een culinaire wereldreis per fiets is het eten. Tieme verzamelde gedurende zijn reis nogal wat recepten die we in dit boek terugvinden. Maar behalve die recepten zijn er ook korte stukjes over zijn avonturen en belevenissen.
Het is moeilijk te zeggen wat leuker is. De recepten zijn goed maakbaar en voorzien van leuke kleine foto’s. De korte reisverslagen zijn boeiend geschreven en voorzien van mooie kleine tekeningen. En hier en daar staan grote foto’s die onderweg zijn gemaakt. De zeven hoofdstukken zijn West- en Centraal-Europa, Oost-Europa, De Kaukasus en West-Azië, Centraal-Azië, China en Mongolië, Zuidoost-Azië en De laatste slagen. In ieder hoofdstuk komen zo’n vijf landen aan bod.
Het is geweldig om te lezen hoeveel vriendelijke en behulpzame mensen er op de wereld zijn die een vreemdeling op een fiets met open armen ontvangen.
Soms is het spannend. Door de Gobiwoestijn fietsen doe je tenslotte niet iedere dag. Verdwalen levert soms mooie ontmoetingen op en het verslag over Iran is ontroerend nu we de gebeurtenissen van vandaag kennen. Samen eten is de rode draad en meer dan ooit blijkt uit dit boek dat eten mensen verbindt.
De reisverslagen zijn eigenlijk veel te kort. Tieme had wat mij betreft best een heel dik en vooral gedetailleerd boek over zijn reis mogen schrijven met hier en daar een recept ertussen.
Wie weet gaat dat nog gebeuren. Want na het schrijven van dit boek is Tieme weer op de fiets gestapt en deze keer samen met zijn vriendin. Ze zijn onderweg naar India en hun avonturen zijn te volgen via verschillende social mediakanalen en op zijn website.
Het is te hopen dat dit boek slechts een begin is. Voor mensen zoals ik, die dol zijn op kookboeken en reisverhalen, is dit een droom. Maar, zoals al gezegd, die reisverhalen hadden langer mogen zijn. Veel langer. We gaan vast nog veel meer van Tieme Hermans horen.
—
Eerder verschenen op Kookboekennieuws.nl
