Debutant schrijft per ongeluk een reisverslag in plaats van een thriller
[Recensie] Tijdens de eerste lockdown deed Jeroen Zuydt (pseudoniem) mee aan een schrijfwedstrijd van Elegance en Kobo. Hiervoor had hij alleen ervaring met het schrijven van adviezen, beleidsnota’s, rapporten en dergelijke. Hij won de wedstrijd niet, maar de basis voor zijn debuutthriller Off-piste was gelegd.
Off-piste draait om Rob die iedere voorjaarsvakantie op wintersport gaat met vrienden. Zijn beste vriend Frank kent hij al sinds de lage school, de rest hebben ze later leren kennen, maar toch zijn ze al zeker dertig jaar bevriend met elkaar. De stellen Frank en Carla, André en Kim, Willem en Monique, Mark en Charlene gaan mee met een deel van hun kinderen en hun aanhang. Robs vrouw, Petra werkt in de zorg en kan geen vrij krijgen, dus gaat Rob dit jaar alleen. Ze hebben geen kinderen.
Wie was ook alweer wie?
Het is verwarrend om over 17 personages (18 inclusief Petra) te lezen. Wie was ook alweer wie en wie was met wie? Zuydt had veel personages kunnen schrappen, zonder afbreuk aan het verhaal te doen. Hij valt ook wel eens in herhaling. “Inmiddels woonden ze alweer acht jaar samen, waarvan vijf getrouwd. […] Zo te zien was Petra, zijn echtgenote, al naar bed.” Hoofdstuk 1. Hij noemt haar naam een paar zinnen eerder, en heeft al vermeld dat ze zijn getrouwd.
Al tijdens de reis valt het meteen op dat een van de vrouwen een probleem heeft met het vriendje van een van de meisjes. Zij herkent hem op de foto, al valt dat de rest niet op. Ze gedraagt zich de hele vakantie raar. Alarmbellen gaan af.
De schrijver vertelt het verhaal in de verleden tijd. Echter al gauw wisselt hij de tijden af, wat behoorlijk vervelend is. Ook wordt er veel Duits gesproken dat niet wordt vertaald.
‘Show, not tell’, oftewel laat de lezer zelf denken in plaats van alles voor te kauwen, daar doet Zuydt helaas niet aan. Hij vertelt bijvoorbeeld uitgebreid over het verkeer op de wegen van en naar de skigebieden op zaterdag. Ik ski niet, maar toch heb ik die informatie niet nodig om het verhaal te kunnen volgen. Het voegt niets toe en het haalt alleen maar de vaart eruit.
Rode 13, zwarte 13, De Topjet, rode 5
Ook de skiroute is saai om te lezen. “[…] gaan vanaf de Wedelhütte inderdaad samen knallen: rode 13, zwarte 13, De Topjet, rode 5, Mizunbahn, blauwe zes , rode 6, Wimbachexpress [enzovoorts]” Hoofdstuk 4. Eigenlijk vond ik Off-piste meer een reisverslag van de wintersportvakantie van Rob dan een thriller. Het thrillerelement was minimaal. Ik had mij op een intrigerende complot in de bergen verheugd. Het spannende deel was goed bedacht, maar in te weinig hoofdstukken aanwezig en daarbij heel snel uitgewerkt. Hierdoor kreeg ik geen kans om verbaasd te staan, of haat jegens iemands slechtheid op te bouwen. In zo’n kort verhaal kan dat ook vaak nauwelijks. Ik had nog geen drie kwartier nodig om het boek uit te lezen. Maar als er minder tijd aan de vakantiepret was besteed en meer aan de misdaad en de ontknoping, dan had ik waarschijnlijk op het puntje van mijn stoel gezeten.
Zoals het nu haastig aan het eind is gepropt, krijgt Off-piste een magere 1½ sterren van mij. Op het einde worden lezers uitgenodigd om met suggesties te komen voor een vervolgverhaal.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
