Iets meer gist graag
Gist heeft vele eigenschappen. Eén daarvan is dat je het kunt gebruiken om brood luchtiger te maken. De andere ingrediënten zijn zonder dat niet genoeg, je hebt meer nodig om het op smaak te krijgen. In wezen kun je hetzelfde zeggen van Onder verdenking, de eerste in een nieuwe reeks misdaadromans van Eric Oosthoek. De verhalen zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen, de auteur heeft feiten met fictie gemengd.
[Recensie] Eric Oosthoek is bepaald geen onbekende. Gedurende enkele decennia heeft hij voor de publieke omroep heel wat dramaseries, televisiefilms en dergelijke geproduceerd. Sinds enkele jaren richt hij zich op het schrijven van fictie. Onder verdenking is de start van een reeks rond Severyn & Govaert, respectievelijk rechercheur en officier van justitie.
De auteur maakt het zich niet gemakkelijk. In plaats van te kiezen voor één misdaad en deze op te doen lossen bestaat Onder verdenking uit drie grotere verhaallijnen.
Het officiële onderzoek
Maarten Severyn leidt het onderzoek naar een mogelijke seriemisdadiger. Enkele jonge vrouwen zijn vermoord, een ander is aan dat trieste lot ontkomen. Via de dader kom je weten dat deze weer een nieuw slachtoffer op het oog heeft. Het is een bekend recept, iemand die eenmaal begonnen is kan niet meer stoppen.
Het onderzoek wordt degelijk uitgevoerd, de dader is snel in het vizier, de ontknoping is nogal heftig.
Het onofficiële onderzoek
De echtgenote van Maarten is doodgereden. De omstandigheden waaronder dat is gebeurd zijn verdacht. Maarten komt te weten dat de bestuurder te linken valt aan het criminele milieu. Zonder toestemming van zijn superieuren gaat hij diens gangen na. Maarten blijkt iets groots op het spoor te zijn en hij rust niet voordat ook dat, zover mogelijk, is opgelost. Wat hem drijft is vooral een soort van genoegdoening: de dader behoort gestraft te worden voor de dood van de vrouw van Maarten.
Er vallen meerdere doden, een crimineel netwerk wordt ontmanteld, maar omdat het onderzoek niet officieel is krijgt hij stank voor dank.
De journalist met problemen
Dit gaat over een man die uit Marokko is gevlucht en onder een andere naam journalistiek werk verricht. Zijn werk wordt in bepaalde kringen niet gewaardeerd en de lange arm van Marokko doet zijn werk: de man wordt bedreigd en mishandeld. Hij heeft meer problemen. Hij is gesignaleerd in de buurt van de plek waar één van de vrouwen is vermoord. Hij gedraagt zich vreemd, verschillende andere gegevens zorgen ervoor dat hij verdachte wordt.
In elkaar geperst
De drie verhaallijnen zijn op zichzelf al meer dan voldoende voor een kloeke misdaadroman. Het kan natuurlijk geen kwaad om meerdere verhalen te vertellen maar dan zou het te prefereren zijn als er één van zou overheersen. In Onder verdenking zijn ze alle drie min of meer gelijkwaardig. Als je dat in een boek wil persen van net iets meer dan driehonderd pagina’s dan kan dat alleen maar als alle lucht eruit wordt geperst.
Nauwelijks humor
Er is te weinig ruimte ingebouwd voor elementen die een roman wat luchtiger kunnen maken. Er is nauwelijks sprake van humor, de omstandigheden en de omgeving waarin een en ander zich afspeelt, hadden wel iets meer ingekleurd kunnen worden. Om verschillende redenen is dat spijtig. Oosthoek laat zien dat hij in staat is om een degelijk verhaal te componeren. Maar zoals gist aan een brood lucht en smaak geeft zou hij er goed aan hebben gedaan om iets dergelijks aan Onder verdenking toe te voegen.
Hij doet zichzelf ook tekort. Met een beetje goede wil hadden van de verschillende verhalen ook verschillende romans kunnen worden gemaakt; inhoudelijk zou dat goed hebben gekund. De balans is hier en daar ook een beetje zoek. Met name het verhaal van de journalist wordt in de eerste helft van het boek flink opgestookt tot een serieus vuur, maar gaat eigenlijk als een nachtkaars uit.
Aandacht opeisen
Over de hoofdrolspelers. Het zou moeten gaan om Severyn & Govaert, maar het is vooral Maarten Severyn die de aandacht voor zich opeist. Lydia Govaert komt er relatief bekaaid vanaf. Mogelijk dat haar rol in volgende delen prominenter zal zijn, dat is even afwachten.
Toch is Onder verdenking wel een verdienstelijke start van deze reeks. De verhalen hebben een kop en een staart, het taalgebruik is in orde, het tempo ook, kortom het leest lekker. Er is wel ruimte voor verbetering, hopelijk lukt dat in volgende delen. In ieder geval wel iets om naar uit te kijken.
—
Eerst verschenen op JKLeest
