Kinderboek over het slavernijverleden in Suriname
[Recensie] Als je dit boek ziet liggen, word je al nieuwsgierig: de cover met de grote letters, de prachtige kleuren, twee lachende kinderen en de kop van de ‘kayman’ (krokodil) met zijn tanden die je ziet, maar die niet dreigend zijn.
Mooi dat plantages als boerderijen worden uitgelegd. Het historisch woord slaaf wordt gebruikt in plaats van tot slaafgemaakte, waar je vaak zowat overheen struikelt. Kinderen worden goed meegenomen in het verhaal en daardoor maken ze kennis met hoe het er op de plantage aan toeging. Ze worden door Afi en Kofi ingeleid in hun klein leventje. Zelfs met een kappa, een grote pan waarin het suikerrietsap werd gekookt, maken de lezertjes kennis in het verhaal. Zo weten ze meteen wat er met het sap van het suikerriet gebeurd.
De ongelijkheid tussen slaven en machthebbers wordt mooi beschreven, van het grote witte huis tot het uitslapen en schoenen dragen door de meester en zijn gezin. Afi en Kofi zien deze verschillen.
Het wordt spannend als Afi en Kofi besluiten van de plantage weg te lopen en zoveel moed en kracht hebben om hun ouders te redden. Prachtig hoe de volle maan ook beschreven wordt en getekend is. Spannend zijn de momenten waarop Afi en Kofi dieren in het oerwoud tegenkomen. Heel mooi is beschreven hoe ze die de baas zijn.
Leuk aan het verhaal is verder dat kinderen Surinaamse woorden leren kennen en de betekenis daarvan. Dat de kayman in het verhaal gezien wordt als een vrolijk dier en zo de oplossing biedt aan Kofi en Afi om bij het landje te komen waar de mensen leven die zich vrij hebben gevochten, geeft het verhaal een mooi einde.
Met de prachtige tekeningen is Op de rug van Bigi Kayman een mooi boek om in de klas voor te lezen, of cadeau te geven aan Nederlandse kinderen, maar ook aan Surinaamse en Caraibisch -Nederlandse families.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
