Het leven is kort. Grijp je kans
[Recensie] Een meisje dat ijshockey speelt in het jongensteam heeft het niet makkelijk. Daarom heeft Holland Delviss een paar regels voor zichzelf. Train harder dan alle anderen, val niet op, en ga nooit, maar dan ook nooit, daten met iemand uit het team. Nou, drie keer raden wat er gebeurt.
Op glad ijs is een zeer voorspelbaar, romantisch verhaal dat gemakkelijk wegleest. De setting in het koude Minnesota, waar ijshockey het hele dorp in zijn greep heeft, is origineel en geeft een leuke twist aan het verhaal. Bijvoorbeeld hoeveel laagjes kleren je wel niet aan moet doen, of dat je niet naar huis kan omdat er te veel sneeuw gevallen is en de wegen onbegaanbaar zijn.
Daarnaast heeft Op glad ijs ook een duidelijke feministische insteek. Holland krijgt veel aandacht, negatief en positief, vanwege het feit dat ze als enige meisje in het jongensteam speelt. Daar zit ze helemaal niet op te wachten, maar ze moet er toch mee omgaan. Gelukkig is Holland niet bang om haar mond open te trekken en duidelijk te zeggen wanneer iets on-feministische bullshit is.
Het grootste nadeel van Op glad ijs was dat het soms echt te oppervlakkig was. Qua plot maakt dat op zich niet uit, daar hou je van, of niet. Maar oppervlakkige personages en onuitgewerkte plotwendingen, dat is gewoon jammer. Mogelijk ligt het deels aan de vertaling, maar ik had vaak het idee dat dingen voor de schrijfster wel heel duidelijk waren, maar dat ze vergeet dat wij als lezers niet dezelfde kennis hebben. Zo worden er op de eerste bladzijden verschillende ijshockeyspelers, waarvan sommige ook broer van Holland zijn, geïntroduceerd. Deze mensen hebben een voornaam, maar ook een bijnaam, en die bijnaam wordt ook nog eens aangepast door sommige mensen, en de verschillende namen worden door elkaar gebruikt. Voor de schrijfster vast heel logisch. Als lezer enigszins verwarrend.
Over hoofdpersoon Holland zelf weten we dat het een stoere chick is, lekker feministisch en houdt van ijshockey, oude muziek, bloggen, schrijven en haar familie en vrienden. Dit zijn echter nogal veel zaken om uit de verf te laten komen in krap 200 pagina’s en dat lukt dan ook niet helemaal. Ene Justin wordt op de eerste bladzijde als hele goede vriend geïntroduceerd maar komt daarna bijna niet in het verhaal voor. Cora en Morgan zijn kennelijk haar beste vriendinnen, maar het is totaal niet duidelijk waarom want ze hebben niet veel interactie, er wordt niet uitgelegd waar hun vriendschap op gebaseerd is en of ze überhaupt wel gedeelde interesses hebben.
Wel wordt er veel aandacht gegeven aan de blog van Holland, waarin ze praat over haar leven, ijshockey en haar muzieksmaak. Voor liefhebbers van glamrock en de jaren 80 in het algemeen is dit waarschijnlijk iets om je hart aan op te halen.
Al met al is Op glad ijs dus een leuk boek, maar een beetje onbevredigend. Naast de oppervlakkigheid miste er ook echt afronding. — Lees niet verder als je geen spoilers wil. — Het hele boek bouwt op naar een grote wedstrijd, maar het boek stopt voordat de wedstrijd gespeeld wordt. Ook moet Holland voor de schoolkrant een groot artikel schrijven wat een paar keer aangehaald wordt, en waar ze kennelijk best wel wat tijd en energie in stopt, maar dat ze het daadwerkelijk schrijft, of dat het gepubliceerd wordt, komt niet in het boek voor.
Het had kortom geen kwaad gekund als de schrijfster het boek een stukje dikker had gemaakt om het verhaal en de personages net wat beter tot hun recht te laten komen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
