Kannibalisme en erger in onbegaanbaar berggebied
[Recensie] Een archeologische opgraving met vondsten van onschatbare waarde en als bonus een mythische goudschat die miljoenen zal opbrengen. Voeg daarbij grafschennis, ontvoering en moord, en een bizar verhaal ontrolt zich.
Archeologe Nora Kelly heeft de leiding over een expeditie die de kampementen van de Donner Party moet blootleggen. De Donner Party was een groep pioniers die in 1847 ingesneeuwd raakte in de Californische bergen en overging tot kannibalisme om te overleven. Samen met historicus Clive Bennet probeert Nora het zogenaamde Verloren Kamp te traceren en dit tot de verbeelding sprekende stukje vroeg-Amerikaanse geschiedenis in kaart te brengen. Dat ze verwachten naast oude botten ook een schat aan gouden munten te vinden, houden ze uit veiligheidsoverwegingen maar even voor zich.
Grafschennis en lijkroof
Tegelijkertijd worden er op diverse plaatsen wereldwijd graven geschonden en delen van lijken meegenomen. Voor FBI-agente Corrie Swanson is het haar eerste opdracht als special agent om deze misdrijven te onderzoeken. Zij ontdekt een verband: alle overledenen hebben een link met elkaar èn de Donner Party. Dat kan natuurlijk geen toeval zijn. Zo gebeurt het dat FBI-agente Swanson te paard onaangekondigd het kamp van Nora Kelly binnen komt rijden. Beide vrouwen hebben op slag een hekel aan elkaar, maar zijn gedwongen samen te werken. Agent Swanson heeft informatie nodig van archeologe Nora, en die laatste heeft federale toestemming nodig om met haar opgraving door te kunnen gaan. De omstandigheden zijn ook al niet bevorderlijk voor een prettige samenwerking: onherbergzaam gebied, slecht weer, ruzies, expeditieleden die verdwijnen. De spanning loopt op, dit kan alleen maar fout gaan.
Oude botten heeft een wat koude start door slordigheden in de tekst. Zo rijdt de historicus bijvoorbeeld op de ene bladzijde in een Ford Falcon, en een paar pagina’s later in een Ford Futura. Het kan natuurlijk zijn dat hij oude Fords verzamelt, maar dat blijkt verder nergens uit. Ook in een truck stappen waarvan de motor al draait en op de volgende pagina de motor starten om weg te rijden is (voor mij) een irritante onderbreking van het verhaal. Vreemd genoeg komen dit soort foutjes alleen in het begin van het boek voor, daarna loopt het lekker door.
Mengeling van feiten en fictie
Oude botten is een mengeling van feiten en fictie, dat maakt het verhaal extra spannend. Ook de verrassende wendingen zorgen ervoor dat de lezer naar het puntje van zijn of haar stoel wordt gedreven. Oude botten is het eerste boek over archeologe Nora Kelly. Ik hoop dat in de volgende boeken over haar ook FBI-agente Corrie Swanson terugkomt. Samen zorgen deze toegewijde vrouwen voor een interessante combinatie van kennis, kunde en karakters. Als lezer wil je ze graag beter leren kennen.
Preston & Child hebben samen al meerdere boeken geschreven, onder andere 18 thrillers over special agent Pendergast. Op het eind van Oude botten komt Pendergast nog even langs, “een lange man met twee ogen die glinsterden als diamanten in zijn gebeeldhouwde gelaat”. Hij is gelukkig niet te beroerd om in vijf minuten een mysterie waar de twee vrouwen al die weken mee hebben geworsteld op te lossen. Uit feministisch oogpunt geen gelukkige zet van de auteurs.
Laten we hopen dat beide jonge vrouwen hiervan geleerd hebben en in de volgende boeken zelfstandig een oplossing kunnen bedenken.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
