Tassen en zo
[Recensie] Een boek beschreven vanuit een originele invalshoek. 50 unieke vrouwen en hun tas door de eeuwen heen, luidt de ondertitel. Dat maakt nieuwsgierig.
De eerste gedachte is misschien dat dit een rollenbevestigend boek is. Immers, het beeld van tassen dragende personen hoort voor velen vooral bij dames. Dat is in dit boek van Mylo Freeman, schrijfster en illustrator, niet anders. Freeman vertelt allereerst een stuk geschiedenis van de handtas waarbij we lezen dat mannen een beugeltas droegen, in de loop der jaren veranderde dat. En de handtas behoort voornamelijk tot de vrouwen.
De geportretteerden zijn een keuze van Freeman. Freeman: “Elke vrouw heeft een unieke eigenschap die mij persoonlijk aanspreekt en inspireert.” Dit koppelt zij, uiteraard aan de tas die bij de persoon hoort.
Over twee pagina’s verspreid, is een beschrijving en een quote te lezen met daarbij een tekening van dame en tas of tassen. De verhalen zijn kort en goed leesbaar waarbij Freeman start met de unieke eigenschap van de vrouw en welke soort tas bij haar hoort.
“Vrouw zijn, betekent in staat zijn om alle uitdagingen te overwinnen”, een quote van Palesa Mokubung een Zuid-Afrikaanse modeontwerper. In haar ontwerpen zie je prints terug die voor haar de ziel van Afrika vertegenwoordigen. Voor haar was de uitdaging de omschakeling van het ontwerpen van outfits naar het ontwerpen van tassen.
Bijzonder is het verhaal over Josephine Baker. Waarschijnlijk voor velen een onbekend verhaal. Het is zeker waard om dat zelf te lezen. Het tasje dat Freeman bij Baker vindt passen is een van de weinige niet-iconische tassen.
Nog een voorbeeld van een niet-iconische tas is die van Martha Reeves and the Vandellas. We lezen de geschiedenis van vocale groepen in de jaren vijftig en de outfits die voor de zangeressen bedacht worden. Met materialen als nylon en pvc werd de productie van tassen goedkoper waardoor het aanschaffen van een leuke tas voor meer vrouwen haalbaar werd.
Al is de titel van het boek Over dames en tassen, het betekent niet dat Freeman alleen aandacht schenkt aan vrouwen. Zo noemt zij Grauson Perry, kunstenaar, travestiet, schrijver en liefhebber van teddyberen. Deze liefde voor teddyberen zie je terug in zijn tassen. Peperduur.
Vrijwel alle tassen die Freeman noemt zijn iconische tassen en bijna allemaal peperduur.
De uniciteit van de personages speelt in Over dames en tassen een ondergeschikte rol. Het boek is in feite een walhalla voor tassenliefhebbers en wie de tassen draagt is een aardig verhaal bij de tassen.
Ëén uitzondering: Laverne Cox. Zij gebruikt haar roem als activiste om meer begrip en acceptatie voor transgenders te creëren. Zo droeg ze in 2019 op de uitreiking van de Emmy Awards een regenboogclutch.
Over dames en tassen is een leuk, toegankelijk boek vol weetjes. De link met het unieke van de beschreven vrouw en haar handtas is niet zo sterk.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
