Vechten voor de waarheid
[Recensie] Michael Connelly behoeft eigenlijk geen introductie meer. Hij is één van mijn favoriete thrillerauteurs aller tijden. Ik blijk niet de enige te zijn, want zijn oeuvre is enorm en er zijn hordes fans. Persoonlijk vind ik de boeken met Harry Bosch in de hoofdrol de beste. Gelukkig zien we Harry weer terug in Over de grens.
Harry Bosch is inmiddels niet meer werkzaam als rechercheur bij de politie van Los Angeles. De verstandhoudingen zijn ook een beetje scheef, want Harry ligt met het politiekorps in de clinch en wordt daarbij ondersteund door diens halfbroer, strafpleiter Mickey Haller. Nu zijn een strafpleiter en het politiekorps meestal niet elkaars beste vrienden en ook in Over de grens liggen de zaken wat gevoelig.
Mickey Haller verdedigt een jongeman die wordt beschuldigd van een brute moord. Zijn instinct zegt hem dat deze man onschuldig is, alle alarmbellen die Mickey heeft, gaan dan ook af. Helaas heeft de aanklager een sterke zaak en het ziet er naar uit dat hij gaat verliezen. Ook erg, maar niet zo erg dat iemand de bak in draait voor iets wat hij niet heeft gedaan. Mickey vraagt Harry om hulp. Ogenschijnlijk wuift Harry de vraag weg, wanneer hij kiest voor de kant van de strafpleiter is terugkeer óf een goede verstandhouding met zijn ex-collega’s onmogelijk.
Maar Harry kan het niet accepteren dat er mogelijkerwijs een moordenaar vrijuit gaat; zijn gevoel voor rechtvaardigheid is dan ook enorm. Hij mengt zich in de zaak en duikt in de wereld van corruptie, moord en afpersing.
Harry Bosch; de einzelgänger
In Over de grens zien we weer een ouderwets staaltje speurwerk van Harry, maar dit keer aan de andere zijde van een moordzaak. Dat maakt hem niet minder betrouwbaar of iemand waarvoor je minder compassie kan opbrengen. Hij is namelijk een personage waarmee je onmogelijk géén klik kan hebben. Hij is een einzelgänger, heeft een grote mond maar een klein hartje. Dit maakt hem op bepaalde fronten wel kwetsbaar. Hij is niet alleen stoer en zakelijk, hij is veel meer dan dat. In dit boek zien we dan ook een zachte kant van hem. De kant van bezorgde en onzekere vader. Dat maakt de boeken van Connelly veelzijdig en menselijk; het is niet alleen gruwel en doodslag.
Ik blijf eigenlijk bij de besprekingen van de boeken van Connelly in herhaling vallen. Je moet de boeken van Connelly gewoon zelf lezen en ervaren omdat:
- hij een vlotte schrijfstijl heeft
- zijn verhalen boordevol sterke (hoofd- en bij-!) personages bevatten
- elk boek een goede verhaallijn heeft (soms zelfs meer ;-))
- hij een perfecte spanningsboog kan creëren
—
Eerder verschenen op Boekenz
