Geheimzinnig en duister verhaal
[Recensie] Oorlogsveteraan Niels Oxen leeft een rustig leven in zijn appartement in een buitenwijk van Kopenhagen. Hij kijkt uit naar de tweewekelijkse bezoeken van zijn zoon, ook al loopt hun relatie niet altijd even soepel.
Als Axel Mossman, het voormalige hoofd van de Deense politieke inlichtingendienst, hem vraagt of hij een vermiste boer op wil sporen in Jutland, zegt Oxen aanvankelijk nee. Maar wanneer hij ontdekt dat hij de klus kan combineren met een tripje met zijn zoon, zegt hij toch toe.
Oxens schijnbaar eenvoudige taak leidt hem naar onbekend terrein, waar verschillende soorten wolven zijn pad kruisen en hem terugvoeren naar het verleden van zijn voormalige partner Margrethe Franck. Haar verhaal blijkt veel geheimzinniger en duisterder dan iedereen voor mogelijk had gehouden.
De vijand uit de eerste drie delen van deze serie is verslagen, maar dat betekent niet dat het verhaal is afgelopen. Niels Oxen loopt als vanzelf tegen nieuwe problemen aan en werkt zich weer behoorlijk in de nesten.
Het eerste probleem is de relatie met zijn zoon. Die neemt hem niet in dank af dat hij zo lang afwezig is geweest. Ook is hij in de puberleeftijd, wat het opbouwen van een relatie met hem niet makkelijker maakt. In het eerste deel van het boek probeert Oxen de band te verbeteren door met hem op pad te gaan. Dit maakt dat het verhaal wat langzaam start. Het is zeker interessant om te lezen hoe Oxen met zijn zoon omgaat, maar hij kan niet echt in actie komen zolang hij hem bij zich heeft. Als de reis voorbij is, begint de actie dan ook pas echt.
Het tweede probleem van Oxen is dat hij moet uitzoeken wat er in het verleden met zijn voormalige partner Margrethe Franck is gebeurd. Ze kent zelf ook maar een deel van het verhaal en sommige dingen die ze weet, verzwijgt ze. Op zijn eigen manier gaat Oxen op zoek naar de waarheid. Dit gedeelte van het verhaal vond ik weer erg spannend. Er komen dingen boven water die ik totaal niet had verwacht.
Het derde probleem is dat hij op zoek moet naar de vermiste boer, maar deze zaak een stuk minder onschuldig is dan hij lijkt.
Het vierde probleem is dat Oxen gedurende het verhaal tegen nieuwe vijanden aanloopt. Deze blijken behoorlijk gevaarlijk te zijn. Ik was verrast over hoeveel ze in hun mars hadden. Dit levert weer heerlijk spannende scenes op, waarbij Oxen weer op zijn best is. Ook Axel Mossmann en Margrethe Franck laten in dit boek zien dat ze kwaliteiten hebben die ik nog niet eerder had gezien. Ik vond dit heel leuk om te lezen. Vooral de rol van Mossmann vond ik erg mooi.
Ik vind dit een uitstekend vervolg op de eerste twee delen. Jens Henrik Jensen schrijft nog altijd even goed en laat het verhaal niet inzakken. Het verhaal heeft niet echt een open einde, het wordt goed afgerond. Dit deel van het verhaal zal dus waarschijnlijk niet meer terug komen in volgende boeken. Maar over Oxen is vast nog veel te vertellen, dus ik hoop hem toch nog tegen te komen in een volgend boek.
—
Eerder verschenen op Drukinkt
